Όλη αυτή η γενιά του «Πολυτεχνείου» που ουσιαστικά υλοποίησε το μεταπολιτευτικό μοντέλο της χώρας επικαλούμενη την δημοκρατία, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον σοσιαλισμό δεν έκανε τίποτε άλλο από το να εξασφαλίσει πλούτο και προνόμια για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και όλην την κουστωδία που τους συνόδευε ως σύμβουλοι και κομματάρχες.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το προϊόν της πτωχευμένης μεταπολίτευσης, η εβραία (κατά δήλωσή της) Μαρία Δαμανάκη. Δεν εργάστηκε ποτέ στον ιδιωτικό τομέα (κορόιδο ήταν;) αλλά εξαργύρωσε την φωνή της στο «ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου» απολαμβάνοντας ανώτατα πολιτειακά αξιώματα επί 40 συναπτά έτη. Από βουλευτής του ΚΚΕ και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου της… δεξιάς εκλέχθηκε πρόεδρος του τελευταίου.
Όταν είδε τα δύσκολα μαζί με τον άλλο επιβήτορα της εξουσίας, τον Μπίστη, μεταπήδησε στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί ασχολήθηκε μόνο με την καταπολέμηση κάθε τι Εθνικού, Ελληνικού, σπουδαίου. Προώθησε τον συμβιβασμό με τα Σκόπια και ήταν υπέρ του ονόματος «Μακεδονία», ασχολήθηκε με τον αντιρατσισμό, την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και με τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των Μουσουλμάνων.
Το έτος 2009 το ΠΑΣΟΚ την διόρισε Επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις μακρινές Βρυξέλλες θεώρησε πως είχε το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να μιλήσει ΑΡΝΗΤΙΚΑ για την χώρα μας στην κρισιμότερη συγκυρία τα τελευταία 40 χρόνια, για να αποδείξει την αναλγησία της.
Η ίδια σήμερα δεν εκπροσωπεί τίποτα, ούτε κοινωνικά ούτε συμβολικά. Η προσπάθειά της να σταθεί στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας καταδεικνύει την προσωπική της αγωνία να προασπιστεί την συντεχνία της και τα προνόμιά τους. Τα παιδιά του Δαυΐδ όμως δεν χάνονται εύκολα ούτε χάνουν την θαλπωρή της εξουσίας ή την συσσώρευση αγαθών και πλούτου.
Μπορεί τον Οκτώβριο να χάνει την θέση της Επιτρόπου από τον κ. Αβραμόπουλο αλλά εκείνη θα συνεχίσει την καριέρα της στο Λονδίνο, στο Διεθνές Ινστιτούτο για την θάλασσα και την διάσωση των θαλάσσιων ειδών…
Από τα αλώνια, λοιπόν, στα σαλόνια το Μαράκι… από τις λιγδιάρικες ινδικές φούστες, τα σανδάλια και τα ταγάρια της ΚΝΕ την δεκαετία του ’80 στα σαλόνια της Μπουρζουαζίας των Λονδίνων και της Κεντρικής Ευρωπαϊκής εξουσίας. Εμπρός στα βήματα που χάραξε ο Μπεναρόγια συντρόφισσα...
