ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Αφορμής δοθείσης από
την Κυπριακή κρίση του 2013 και την αποκάλυψη εκ μέρους του υπουργού
οικονομικών κυρίου Σόιμπλε, ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη ήταν αυτή που
επέμεινε για το κούρεμα καταθέσεων από το πρώτο ευρώ και όχι
από τις 100.000 που ζητούσε το Eurogroup βάσει
της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, παρόλο που ο τότε υπουργός οικονομικών της
Κυπριακής δημοκρατίας κύριος Σαρρής δήλωνε ότι η Τρόικα πιέζει για
κούρεμα από το πρώτο ευρώ, καταλήγουμε στην σκέψη
ότι ίσως πολλές φορές τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα δεν επιβάλλονται
βάσει εντολών της Τρόικα, αλλά από την κυβέρνηση Σαμαρά εξυπηρετώντας
συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Φυσικά εκ των προτέρων
να ξεκαθαρίσουμε ότι η Τρόικα δεν εξιλεώνεται σε τίποτα και δεν παύει
επ ουδενί να αποτελεί το όχημα διατύπωσης, επιβολής και ελέγχου
υλοποίησης των εντολών των διεθνών οικονομικών κύκλων των τραπεζιτών
και τοκογλύφων που απώτερο στόχο τους έχουν την υποδούλωση της Ελλάδας
και τον αφανισμό του Ελληνισμού.
Είναι αυτονόητο ότι
για την διεθνή οικονομική ολιγαρχία η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση δεν
αποτελεί φίλο, συνεργάτη ή ιδεολογικό συνοδοιπόρο, αλλά απλά και μόνο
έναν αναλώσιμο θεράποντα των συμφερόντων της, η υλοποίηση των
οποίων είναι ο αυτοσκοπός.
Η πολιτική τοποθέτηση
της κυβέρνησης είτε στο κέντρο, είτε στα δεξιά, είτε στα αριστερά δεν
έχει την παραμικρή σημασία και ουσία για τους διεθνείς κύκλους, φθάνει
να εξασφαλίζει πλήρη και απολύτως πειθήνια συνεργασία.
Και εδώ ερχόμαστε στην Ελληνική πραγματικότητα κάνοντας μια μικρή αναδρομή.
Το 2009 όταν ξεκίνησε
το όλο κακό που προετοιμάζονταν εδώ και σαράντα έτη, η τότε κυβέρνηση
του Γεωργίου Τζέφρυ Παπανδρέου αρκούσε να απολύσει τους υπαλλήλους που
είχε προσλάβει με ομιχλώδεις και αδιαφανείς τρόπους η προηγούμενη
απ αυτή κυβέρνηση του Κωστάκη Καραμανλή προκειμένου ν’ ανασάνει άμεσα
το Ελληνικό δημόσιο, αφού τα έξοδα του μέσω των οικονομιών κλίμακας θα
περιορίζονταν σημαντικά.
Αντιθέτως η κυβέρνηση
προτίμησε να προβεί στην σφαγή και στον εξανδραποδισμό του ιδιωτικού
τομέα του πλέον κερδοφόρου και προσοδοφόρου για την οικονομία,
κατακερματίζοντας την αγορά και δημιουργώντας χάος και στρατιές ανέργων.
Σε καμία περίπτωση δεν
ριψοκινδύνεψε να πειράξει το δημόσιο άντρο των ψηφοφόρων πελατών της,
δηλαδή την πηγή από την οποία αντλεί την πολιτική της δύναμη.
Η διάλυση της μεσαίας
τάξης λοιπόν συνεχίζεται και σήμερα αμείλικτα μέσω της άγριας και άδικης
φορολογίας των ακινήτων κάτι που δεν επέβαλλε η Τρόικα, αλλά η
κυβέρνηση Σαμαρά προκειμένου για μια ακόμη φορά να μην θίξει τον
πελατειακό της στρατό.
Τώρα κάποιος θα ξεσπαθώσει υποστηρίζοντας ότι η Χρυσή Αυγή είναι υπέρ των απολύσεων.
Σε καμία περίπτωση. Σε
καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε να θιχθεί το εργασιακό δικαίωμα. Αλλά
πρέπει επιτέλους το μεγάλο πρόβλημα που ταλανίζει την Ελληνική οικονομία
και κατ επέκταση την κοινωνία, το υδροκέφαλο και διογκωμένο
από τους κομματικούς ψηφοφόρους δημόσιο, μια από τις κύριες αιτίες που
οδήγησαν στην σημερινή τραγική κατάσταση να επιλυθεί.
Διότι θα συνεχίζει
εσαεί να αποτελεί το απόστημα που πυορροεί και μολύνει την Ελληνική
κοινωνία. Επίσης θα συνεχίζει ν’ αποτελεί την αιτία και την δικαιολογία
για την επιβολή νέων δυσβάστακτων φόρων.
Έχουμε πολλάκις
επισημάνει ότι η Πατρίδα μας είναι μια Χώρα με πλούσιους φυσικούς πόρους
και ισχυρές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η ανάπτυξη της γεωργίας,
κτηνοτροφίας, αλιείας, σηροτροφίας, η δημιουργία τυποποιητικών και
επεξεργαστικών
μονάδων για τα Ελληνικά προϊόντα, το αυτόνομο άνοιγμα και έξοδος μας ως
εξαγωγείς στις διεθνείς αγορές, ελεύθεροι πλέον από τις ποσοστώσεις και
τα δεσμά του Ευρωπαίου δυνάστη θα δώσουν εργασία και εισόδημα σε όλους
και θα πάψουν πλέον να παρουσιάζουν το δημόσιο
σαν την ηδονική ονείρωξη καθενός που προτίθεται να ανταλλάξει την ψήφο
του με το προνόμιο, του «ν’ αράξει». Χιλιάδες υπαλλήλων που κωλυσιεργούν
και περιφέρονται στους διαδρόμους των υπουργείων και των δημοσίων
υπηρεσιών, θα αποσπαστούν βάσει των γνώσεων και
των προσόντων τους, προσφέροντας πλέον έργο και όχι την ψήφο τους,
στους νέους τομείς της οικονομίας και της παραγωγής.
Επίσης τα ναυπηγεία,
ένας ισχυρότατος κλάδος της Ελληνικής οικονομίας που προσέφερε εργασία
σε χιλιάδες ανθρώπους και που σταδιακά συρρικνώθηκαν και παροπλίστηκαν
λόγω της αδιάλλακτης και ανυποχώρητης γραμμής που επέβαλαν
στα σωματεία των εργαζόμενων, οι κομματοσυντήρητοι αριστεροί
συνδικαλιστές, όσον αφορά την απαίτηση παράλογων και υπερβολικών
οικονομικών αιτημάτων σχετικά με την απασχόλησή τους, θα
επαναδραστηριοποιηθούν δυναμικά. Η Χώρα μας αποτελεί το σταυροδρόμι
τριών
ηπείρων και τα περισσότερα ποντοπόρα υποχρεούνται να σταματήσουν στην
Ελλάδα για διορθώσεις και επισκευές. Επίσης παρέχουν και την δυνατότητα
ναυπήγησης νέων πλοίων. Έτσι λοιπόν οι χιλιάδες των ανέργων εργατών που
εκλιπαρούν τους πολιτικάντηδες για να βρουν
μια θέση θυρωρού ή κηπουρού σε κάποια δημόσια υπηρεσία, θα αποκτήσουν
ξανά το δικαίωμα στην εργασία και θα παράγουν αμειβόμενοι δικαίως,
ελεύθεροι από την καταδυνάστευση των συνδικαλιστικών κηφήνων που το μόνο
που επιτύγχαναν προσπαθώντας να επιβάλλουν τις
κομματικές τους γραμμές, ήταν να απαξιώσουν τα ναυπηγεία στους ξένους
πλοιοκτήτες και να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στην ανεργία. Διότι ο
κύριος σκοπός του συνδικαλισμού είναι ναι μεν να διαφυλάττει την
εργασιακή αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην εργασία,
αλλά και να εξασφαλίζει στους εργαζόμενους τον άρτον τον επιούσιον.
Το ζητούμενο όμως
πέραν και πάνω απ όλα, είναι ότι επιτέλους πρέπει να καταρρεύσει και να
εξαφανιστεί το πελατειακό κράτος ψηφοφόρων που ανδρώθηκε και
ισχυροποιήθηκε από την μεταπολίτευση και εντεύθεν και επιτέλους να πάψει
να υφίσταται η νοσηρή νοοτροπία ότι η ψήφος αποτελεί το μέσο
εξασφάλισης του εργασιακού δικαιώματος.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
