Το αίσχος της επιχειρούμενης κυβερνητικής λογοκρισίας της ΕΡΤ κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, μας φέρνει στον νου την γνωστή ιστορία ανάμεσα στον λύκο και το αρνί.
Ο λύκος και το αρνί βρεθήκανε στην ίδια όχθη να πίνουν νερό. Πιο ψηλά στο ποτάμι στεκόταν ο λύκος, πιο κάτω το αρνί. Πεινασμένος ο λύκος έψαχνε αφορμή για να ριχτεί στο αρνί. «Γιατί», του είπε, «μου θόλωσες το νερό;» «Με συγχωρείς λύκε», είπε το αρνί, «αλλά πώς μπορεί να σου θόλωσα το νερό; Εσύ είσαι πιο πάνω και το δικό σου νερό έρχεται σε μένα, όχι το αντίθετο». Ο λύκος δεν μπορούσε να το αντικρούσει, αλλά πήγε πιο κοντά. «Πάνε δυο χρόνια που με κακολογείς και λες για μένα τα χειρότερα», είπε στο αρνί. «Μα εγώ δεν είχα γεννηθεί πριν δύο χρόνια. Πώς μπορούσα να σε κακολογήσω;» του είπε το αρνί. «Ο πατέρας σου με κακολογούσε», είπε ο λύκος και έφτασε δίπλα του. «Τον πατέρα μου ούτε που τον γνώρισα», ξεκίνησε να λέει το αρνί. Όμως ο λύκος σταμάτησε να κουβεντιάζει. Όρμησε στο αρνί και το ‘φαγε.
Μέσα από το φρικτό του τέλος το αρνί έμαθε την ρητορική της κατάχρησης. Αυτός ο οποίος καταχράται, που χρησιμοποιεί την δύναμή του για να αντλήσει οφέλη σε βάρος του στοχευμένου θύματός του, θέλει αρχικά να νομιμοποιήσει την κίνησή του, ίσως και να αποσπάσει την συναίνεση του υποψήφιου θύματος. Ο λύκος χρησιμοποιεί σχετικά αληθοφανή επιχειρήματα, τα οποία φαίνονται πόσο ψευδή είναι όταν αντικρούονται από τις απαντήσεις του αρνιού. Όμως, η ρητορική ικανότητα (και ανωτερότητα) του αρνιού δεν του προσφέρει απολύτως τίποτα, αφού στο τέλος ο λύκος του επιτίθεται και το κατασπαράσσει. Ποιο είναι το νόημα; Ότι αυτοί που έχουν την εξουσία και την διαχειρίζονται μπορούν να επιβάλλουν ό,τι θέλουν δια της βίας, μη έχοντας καμία ανάγκη συναίνεσης, ούτε καν την επίφαση της συναίνεσης.
Η είσοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το 2012 ήταν αρκετή για να διαλύσει κάθε ψευδαίσθηση ελευθερίας, πολυφωνίας, σεβασμού στην διαφορετική άποψη, πλουραλισμού απόψεων, επιδότησης του δημόσιου διαλόγου με την παρουσία όλων των θέσεων στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Μετά από πολύ σύντομο «αναγνωριστικό» διάλλειμα, το σύστημα και οι θεσμικοί και δημόσιοι/ιδιωτικοί εκφραστές του έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο απέναντι στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Πλήρης αποκλεισμός από κάθε δικαίωμα τηλεοπτικής εκπροσώπησης, απαγόρευση διανομής τροφίμων στον Ελληνικό Λαό (αρχικά), απαγόρευση πολιτικών συγκεντρώσεων (μετέπειτα).
Όταν το σύστημα είδε ότι όλα αυτά όχι μόνο δεν πτόησαν στο ελάχιστο την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αλλά την οδήγησαν σε μια δημοσκοπική άνοδο, που προσέγγιζε το 18%, έστησαν ένα ακόμη χειρότερο σχέδιο. Δημιούργησαν μια πρωτοφανή στα χρονικά του Τόπου σκευωρία, εκμεταλλευόμενοι ένα μεμονωμένο περιστατικό, επανέφεραν σε ισχύ (σε πολλαπλάσιο, μάλιστα, βαθμό) την σταλινική λογική της συλλογικής ευθύνης, και ποινικοποίησαν συλλήβδην ένα ολόκληρο πολιτικό κόμμα και την ηγεσία του. Με κατηγορίες που παραπέμπουν στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και το «1984» του Όργουελ ντρόπιασαν τον νομικό πολιτισμό της Χώρας, προκειμένου να πολεμήσουν ανέντιμα και παράνομα το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Παράνομες προφυλακίσεις ύστερα από πρωθυπουργική εντολή του Σαμαρά, εξίσου παράνομη απαγόρευση της κρατικής χρηματοδότησης, εξουσιοδότηση και προστασία στις παρακρατικές «αντιφασιστικές» ομάδες να διοργανώνουν παράνομες αντισυγκεντρώσεις κ.τ.λ.
Τώρα, συνεχίζοντας τον βρώμικο δρόμο της ανηθικότητας και της παρανομίας, το ανθελληνικό καθεστώς έδωσε ένα ακόμη δείγμα της αυθαιρεσίας που το διακρίνει. Ακόμη και τα 30 λεπτά τον μήνα, τα οποία αναλογούν στην ομιλία του Αρχηγού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, φρόντισαν τα «σαΐνια» της ΕΡΤ να τα κόψουν, επειδή κάποιοι συγκεκριμένοι εθνομηδενιστές αποφάσισαν να επαναφέρουν την Ιερά Εξέταση στην εποχή μας και να επιτρέπουν την μετάδοση μόνο των απόψεων και των θέσεων που συνάδουν με τον δικό τους ανθελληνισμό.
Η μόνη (αλλά τεράστια) διαφορά με την ιστορία του λύκου με το αρνί που παρουσιάσαμε στην αρχή, είναι ότι από την δική μας πλευρά δεν έχουμε την νοοτροπία του αρνιού. Γνωρίζουμε ότι με τους «λύκους» που ορέγονται την πολιτική και βιολογική εξόντωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν μπορούμε να ανοίξουμε διάλογο. Όσο πειστικά κι αν είναι τα επιχειρήματά μας, όσο κι αν η απήχηση και η επιρροή μας αυξάνεται στον Ελληνικό Λαό, όσο ενισχυμένα εκλογικά ποσοστά κι αν πάρουμε, δεν πρόκειται ποτέ να μας δώσουν τα αναφαίρετα δικαιώματά μας.
Στους «λύκους» που μας πολεμούν πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά! Γι’ αυτό και ο έντιμος και νόμιμος πολιτικός αγώνας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν γίνεται για να πειστούν αυτοί οι απογοητευμένοι μισητές των πάντων, αλλά για να μπορέσει το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, ως εξουσία κάποια στιγμή, να δώσει στην Ελευθερία και την απρόσκοπτη διάδοση της πολυφωνίας το νόημα που πραγματικά τους αρμόζει, αφήνοντας τους περιθωριακούς και παρακμιακούς κήρυκες μιας παρανοϊκής «πολιτικής ορθότητας» μόνους κι έρημους στις ψευδαισθήσεις του μόνιμου μικρόκοσμου στον οποίο ζουν και κινούνται.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
