Πριν από δύο ακριβώς χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού φρόντισε, έτσι ώστε, παρά την απίστευτη κινδυνολογία και την μονόπλευρη προπαγάνδα, να βροντοφωνάξει ένα ισχυρό και ηχηρό «ΟΧΙ» στους διεθνείς τοκογλύφους και το εγχώριο πολιτικό και εκδοτικό προσωπικό τους.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι από τα ξημερώματα του Σαββάτου 17 Ιουνίου 2015, όταν και ο Τσίπρας με διάγγελμά του ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, μέχρι και ανήμερα την 5η Ιουλίου, ημέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, είχαμε μια πρωτοφανή προπαγανδιστική προσπάθεια διαμόρφωσης κλίματος υπέρ του «Ναι»; Ότι δεν θα επιβιώναμε εάν αρνούμασταν τις θέσεις των δανειστών, ότι θα μέναμε ολοκληρωτικά χωρίς εργασία, χωρίς χρήματα, χωρίς φάρμακα, χωρίς πετρέλαιο, χωρίς κάθε βασικό είδος ανάγκης;
Παρόλη την ψευδή και χυδαία προπαγάνδα και την ανάλογη κινδυνολογία, ο Ελληνικός Λαός με ένα ποσοστό άνω του 61% είπε ένα υπερήφανο «ΌΧΙ», όχι μόνο στα εκβιαστικά αιτήματα των διεθνών τοκογλύφων και τους εγχώριους υποτακτικούς του, αλλά και στην υποκριτική (όπως αποδείχθηκε) στάση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία αν και υποθετικά τάχθηκε υπέρ του «ΟΧΙ» στην πραγματικότητα έκανε ό,τι μπορούσε για να επικρατήσει το «Ναι». Με ύπουλες ενέργειες, όπως τα «κάπιταλ κοντρόλ», προσπάθησε να διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα έτσι ώστε το αποτέλεσμα της κάλπης να νομιμοποιήσει τις απαιτήσεις των ξένων κέντρων αποφάσεων.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, όταν, ρίχνοντας και το τελευταίο «αντιμνημονιακό» φύλλο συκής, αμέσως μετά τον θρίαμβο του «ΟΧΙ», αντί να αξιοποιήσει όπως θα έπρεπε την τεράστια και τρομερή δυναμική του, εκλιπαρούσε με τον πλέον ελεεινό τρόπο τους διεθνείς τοκογλύφους για μια «συμφωνία» πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που υπήρχε στο δημοψήφισμα, η οποία εξευτέλιζε σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο κάθε θεσμική ιδιότητα του Ελληνικού κράτους, αφού στην ουσία μετέτρεπε το «ΟΧΙ» σε «Ναι», παρά την αντίθετη ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού.
Παρότι το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο «πάγωσε» με το αποτέλεσμα (ο Σαμαράς, μάλιστα, ήταν ο πρώτος που έσπασε την σιωπή του και -εντελώς εξευτελισμένος- δήλωσε την παραίτησή του), ήταν ο Τσίπρας εκείνος που φρόντισε να τους βγάλει από την δύσκολη θέση. Από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε η σαφής διάθεσή του να μετατρέψει το «ΟΧΙ» και «Ναι» μέσα από τις δηλώσεις του. «Η Ελλάδα θα παραμείνει αναπόσπαστο μέλος της ευρωζώνης. Έχω πλήρη συνείδηση ότι η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης με την Ευρώπη, αλλά εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής μας δύναμης για την επίτευξη βιώσιμης συμφωνίας, είπε και φρόντισε να προϊδεάσει το κλίμα λίγο πριν ζητήσει σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών.
Σ’ αυτό το συμβούλιο, σύσσωμο το φάσμα του «συνταγματικού τόξου» φρόντισε να επιβεβαιώσει την εθελοδουλεία του στους διεθνείς τοκογλύφους με την εν λευκώ επιταγή στον Τσίπρα «να γυρίσει οπωσδήποτε με οποιαδήποτε συμφωνία»! Μια εβδομάδα αργότερα, η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση έφερνε ένα νέο (το τρίτο) Μνημόνιο, το οποίο και επικύρωσε «πανηγυρικά» στην Βουλή στις 14 Αυγούστου.
Δύο χρόνια αργότερα είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που συνεχίζει να εκφράζει σε πολιτικό επίπεδο αυτό το Υπερήφανο «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού. Ένα «ΟΧΙ», το οποίο έδειξε ότι η Ψυχή των Ελλήνων μπορεί να μείνει αλώβητη ακόμη και από την πιο εκκωφαντική προπαγάνδα όλων των πτυχών του εγχώριου καθεστώτος και των εκ του εξωτερικού εντολέων τους. Με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να εκφράζει την Πρωτοπορία της Εθνικής Αντίστασης στην συνεχιζόμενη μνημονιακή κατοχή, κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας στην δεύτερη αυτή επέτειο του Υπερήφανου «ΟΧΙ» ας συμπορευθεί στον Κοινό Αγώνα για Πατρίδα, Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ευημερία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
