Με προφανή εντολή από τους τοκογλύφους των Βρυξελλών η ανθελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω του οργάνου της "Εθνικής Επιτροπής Υδάτων" που αποτελείται από υπουργούς της προσπαθεί να μεθοδεύσει τεράστιες αυξήσεις στην χρήση του κοινωνικού αγαθού του νερού, καθώς ετοιμάζεται η μελλοντική παράδοση της διαχείρισης των υδάτων σε κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η "Εθνική Επιτροπή Υδάτων" ορίσθηκε από τον ν.3199/2003 και είναι ένα διυπουργικό όργανο που αποτελείται από τους υπουργούς Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής ως προεδρεύων φορέα, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, Οικονομικών, Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας, Υγείας και τελικώς Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων.
Η "Εθνική Επιτροπή Υδάτων" έχει την ευθύνη χάραξης της πολιτικής για την διαχείριση και την προστασία των υδατικών Πόρων της χώρας βάσει της "Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά" που είναι νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε η χρονολογία της δημιουργίας της "Εθνικής Επιτροπής Υδάτων" δεν είναι τυχαία μιας και η παραπάνω οδηγία έπρεπε να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου 2003.
Η συγκεκριμένη οδηγία πλαίσιο, όπως αναφέρεται και στο διαδικτυακό τόπο eur-lex.europa.eu, επιδιώκει να "προστατεύσει και να βελτιώσει την ποιότητα των υδάτων" επειδή "στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα ύδατα υφίστανται αυξανόμενη πίεση λόγω της συνεχούς αύξησης της ζήτησης επαρκών ποσοτήτων ύδατος καλής ποιότητας για ευρύ φάσμα χρήσεων". Βέβαια αυτή είναι άλλη μια ωραία διατύπωση των γραφειοκρατών των Βρυξελλών για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τον ισοπεδωτικό έλεγχο που θέλει να επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε έθνη που ακόμη δεν έχουν δεχθεί πλήρως τα "αγαθά της νεοφιλελεύθερης ιδιωτικοποίησης", όπως η Ελλάδα.
Όμως ήρθε και η ώρα της μεθόδευσης της εμπορευματοποίησης του νερού και έτσι τον Μάιο του 2017 οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, με την παραπλανητική ονομασία "Εθνική Επιτροπή Υδάτων", με μια απόφασή τους επέβαλλαν ενιαία υποχρεωτική τιμολόγηση του νερού για όλη τη χώρα!
Mε ποια κριτήρια πάρθηκε αυτή η απόφαση, δηλαδή εάν λαμβάνει υπόψη τις τοπικές τοπογραφικές ιδιαιτερότητες και την σύσταση του υπεδάφους, εάν έχουν προηγηθεί σχετικές μελέτες, εάν έχουν εξεταστεί οι ανάγκες ύδρευσης και εν τέλει πώς ακριβώς θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών ή είναι μια απόφαση που έχει επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την υποστήριξη ξένων κερδοσκοπικών εταιριών.
Πάντως το σωματείο των εργαζομένων της Εταιρείας Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) καθώς και κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, Σύρου και Τήνου έχουν στραφεί δικαστικά κατά της παραπάνω απόφασης της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων με την οποία επιβάλλεται ενιαία τιμολόγηση νερού. Αναλυτικότερα οι ενάγοντες επισημαίνουν ότι η τιμολόγηση του νερού θα γίνεται στο μέλλον κατά τέτοιο τρόπο "ώστε να ανακτάται πλήρως από τους χρήστες το συνολικό κόστος, συμπεριλαμβανομένου του κόστους ευκαιρίας του επενδυμένου κεφαλαίου, του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους πόρου". Δηλαδή οι νέοι κανόνες τιμολόγησης προωθούν την εμπορευματοποίηση του νερού και άρα θα υποστηρίζουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις (ιδιωτικά οργανωμένα συλλογικά δίκτυα παροχής υπηρεσιών ύδατος όπως αναφέρονται στο άρθρο 2 της επίμαχης απόφασης) που θα θελήσουν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των Ελλήνων.
Ιδιαίτερο πρόβλημα θα αντιμετωπίσει η νησιωτική Ελλάδα που έχει ανεπάρκεια υδάτινων πόρων μιας και η σημερινή επιδοτούμενη κατά ένα μεγάλο ποσοστό από το κράτος αφαλάτωση θα σταματήσει με δραματικές συνέπειες για την αύξηση των λογαριασμών του νερού στους Έλληνες πολίτες. Εικάζεται ότι λαθρομετανάστες στα νησιά θα επιδοτούνται πολύπλευρα ώσπου να πραγματοποιηθεί τελικά η αντικατάσταση πληθυσμού.
Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η τιμή του νερού θα ανέβει στα ύψη μιας και θα σταματήσει η ιδιότητα του ως κοινωνικό αγαθό. Επιπροσθέτως, εάν συνεχίσει στην εξουσία η αριστερή νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με δεκανίκι την Νέα Δημοκρατία υπάρχει σοβαρός μελλοντικός κίνδυνος το νερό να προσφέρεται πια ως εμπόρευμα προς εκμετάλλευση από ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που δεν θα νοιάζονται για την ποιότητα των υπηρεσιών τους αλλά θα νοιάζονται μόνο για τα κέρδη τους. Όμως κέρδη στις ιδιωτικές εταιρίες υδάτων θα σημαίνει παράλληλα και φτωχοποίηση των Ελλήνων.
Συμπερασματικά, το νερό πρέπει να παραμείνει δημόσιο αγαθό και η διαχείριση του θα πρέπει να ορίζεται από μια δημόσια υπηρεσία που να ελέγχεται από ένα Εθνικό Κράτος που θα δρα πρωτίστως προς όφελος των Ελλήνων πολιτών.
