Σε ποιον, άραγε, ανήκουν τα παρακάτω λόγια, τα οποία είναι απόσπασμα λόγου από την εκδήλωση για την 74η επέτειο από την σύγκληση του «Εθνικού Συμβουλίου» στις Κορυσχάδες;
“Η ανάγκη για ζωή. Η ζωή που πάντα νικάει. Και αυτό ακριβώς, μας διδάσκει η χαμένη άνοιξη των Κορυσχάδων. Δυο εβδομάδες, δέκα τέσσερις μέρες όλες και όλες, διήρκεσε το θαύμα. Ανοιχτές δημοκρατικές εκλογές. Ακόμα και στην κατεχόμενη Ελλάδα. Κοντά στα δύο εκατομμύρια Έλληνες. Με ψήφο στα 18. Με ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών.
Ένα εθνικό συμβούλιο τιτάνων, με διαφορετικές πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές καταβολές. Καθηγητές, βιομήχανοί, εργάτες, αγρότες, πολεμιστές. Και βέβαια, ένα ιστορικό ψήφισμα. Μιαδιακήρυξη των Δικαιωμάτων του κάθε Έλληνα Πολίτη. Ένα Σύνταγμα. […]
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά τους Κορυσχάδες και εξήντα εννιά μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, η παρουσία μας σήμερα εδώ θα έπρεπε να εξαντλείται -για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Προέδρου της Βουλής- σε έναν αγώνα για τη μνήμη έναντι στη λήθη. Σιγά-σιγά, η γενιά εκείνη μας εγκαταλείπει. Πριν από μερικές εβδομάδες αποχαιρετίσαμε με συγκίνηση έναν από τους τελευταίους, τον Καπετάν Ερμή, πλήρη ημερών και εμπειριών. […]
Οι Κορυσχάδες μας δείχνουν έναν άλλο δρόμο. Διαφορετικό. Μακριά από το «εμείς ή εσείς», ακόμα χειρότερα το «εμείς ή κανείς». […]
Σε μερικές δεκαετίες, ίσως και σε κάποια χρόνια από τώρα, τα παιδιά μας θα συγκεντρωθούν εδώ. Οι Κορυσχάδες θα στέκουν όρθιες στη συλλογική μας ιστορική μνήμη”.
Αν νομίζετε ότι πρόκειται για απόσπασμα ομιλίας κάποιου στελέχους του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιου άλλου αριστερού πολιτικού σχηματισμού, κάνετε λάθος. Γιατί τα λόγια αυτά ανήκουν στον Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας και μέλος της ΝΔ, Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος με τον λόγο του αυτόν συμπληρώνει μια ακόμη θλιβερή σελίδα στο άθλιο βιβλίο με τίτλο «τιμώ και σέβομαι τους αγώνες της αριστεράς».
Ντροπή (και μόνο) για τις εκτός τόπου και χρόνου αποθεωτικές δηλώσεις του ανιστόρητου Μπακογιάννη για το παραμύθι των Κορυσχάδων, το οποίο ήταν ένα κάλυμμα των συμμοριών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην προσπάθεια (η οποία εντατικοποιήθηκε τα επόμενα χρόνια με εκατόμβες θυμάτων από πλευράς του Ελληνικού Λαού) μετατροπής της Χώρας σ’ ένα ακόμη θερμοκήπιο του «ερυθρού παραδείσου» του σοβιετικού ιμπεριαλισμού.
Εφόσον, λοιπόν, ο Μπακογιάννης «τιμά και σέβεται» την προσπάθεια αυτών που αιματοκύλισαν την Ελλάδα προς όφελος της «μαμάς-Μόσχας» και του «πατερούλη Στάλιν», ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν τους οι Έλληνες Πατριώτες, την επόμενη φορά που θα επιθυμήσει την ψήφο τους, είτε ως υποψήφιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης είτε ως υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
