Βιώνουμε μιαν από τις δυσμενέστερες περιόδους της ύπαρξης του Κόσμου. Το πρόσωπο του πλανήτη μας κείτεται αιμόφυρτο, συσπασμένο από την απάνθρωπη διεθνή πλουτοκρατική τυραννία που βασανίζει κτηνωδώς τους Λαούς. Το ίδιο το φυσικό περιβάλλον συνθλίβεται από το βάρος της φρικτής αδιαφορίας που ολοένα και περισσότερο πολλαπλασιάζει ανηλεώς το μέγεθος και την ένταση των πληγών του, με μόνο γνώμονα το κέρδος.
Σ’ αυτό το δαιμονικό σκηνικό, οι παγκόσμιοι μεταψυχροπολεμικοί επικυρίαρχοι εξάγγειλαν με πάταγο από τις έδρες των αργυρώνητων πανεπιστημίων και τους εξώστες των ΜΜΕ, γεμάτοι από ασυγκράτητη έξαψη το «τέλος», τον «θάνατο της Ιστορίας». Αυτός ήταν η προαγγελία της παγκοσμιοποίησης, το διανοητικό όπλο κι η παχουλή ελπίδα τους. Ότι δηλαδή θα κυριαρχούν στην αιωνιότητα, απολαμβάνοντας τα αυξανόμενα πλούτη τους μέσα στην χλιδή, ζώντας σε βάρος των εξαθλιωμένων υποτακτικών τους.
Ο οικουμενιστικός νεοφιλελευθερισμός επιχειρεί οργίλος να κυριαρχήσει απόλυτα και οριστικά στην ανθρωπότητα. Το πνευματικό του εξάμβλωμα, οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί τους της ΕΕ, έχουν εξυφάνει κι’ εξαπολύσει ένα νέον αιώνα φρίκης, τον αιώνα της νεοεποχίτικης πλουτοκρατικής κτηνωδίας του Μολώχ, καγχάζοντας πάνω απ’ το φκιασιδωμένο βαλσαμωμένο κουφάρι της Ευρώπης των Εμπόρων.
Συστάδες απάτριδων ανδραπόδων και τρίμματα λαών αρθρώνουν στους κόλπους τους τον νόμο της σήψης του πολιτισμού και περιχαρακώνονται σαν μεταστάσεις ενός γενικευμένου καρκινώματος, καθώς η παγκόσμια νύχτα πυκνώνει στα φρικώδη «μεσάνυχτα της Ιστορίας».
Η διεθνής σπείρα των Επικυριάρχων και η παράκρουσή της εμπέδωσαν ένα αδιαφιλονίκητο κι απάνθρωπο παγκόσμιο καθεστώς, που αντιπροσωπεύεται κι αναπαράγεται από τις κατά τόπους ελεγχόμενες εξουσίες: Καθώς τα Έθνη αποσυντίθενται μεθοδικά σε ασύντακτες μάζες ανερμάτιστων διπόδων χωρίς φυσιογνωμία, που σπεύδουν ισοπεδωμένες να ενταχθούν μ’ έξαλλη επιμέλεια στην νεοεποχίτικη παρανοϊκή δομή του κόσμου, η πολύμορφη αθλιότητα ηγεμονεύει με προκλητικό κύρος και φαίνεται πως έχει αποκτήσει μιαν ακλόνητη κράση.
Στην Πατρίδα μας, στον νου του μέσου ανθρώπου συσσωρεύεται το αγχώδες χάος μιας ατέλειωτης κι’ άκαρπης αναμονής ενός αβέβαιου αύριο, ενώ στις καρδιές παγώνουν οι ελπίδες, καθώς η εξουσία μετατρέπει συστηματικά τους ελεύθερους Έλληνες σε μιαν άθλια αγέλη από περιδεείς και ηδονοθήρες υποτακτικούς, που τώρα είναι επιπλέον και υπερχρεωμένοι στους διεθνείς αργυραμοιβούς.
Τα ψευδεπίγραφα μεταπολεμικά απλοϊκά διλήμματα του τύπου «καπιταλισμός – σοσιαλισμός» ξεφτιλίζονται κι απομυθοποιούνται, παρά τις διαρκώς και πιο χοντροκομμένες προσπάθειες ανακαίνισής τους. Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, μπολσεβίκοι, αναρχικοί, «διεθνιστές» και «πατριώτες», αστοί και ….προλετάριοι αναδεύονται κι ανακυκλώνονται φευγαλέα, αδύναμοι μέσα στο καζάνι της νεοεποχίτικης Διεθνούς Πλουτοκρατίας.
Δήθεν «εξεγερμένοι», διαμαρτυρόμενοι, χορτάτοι και πεινασμένοι, αφεντικά και δουλοπάροικοι, αγύρτες κι ανδρείκελα, θύματα και θύτες, κινούνται δέσμιοι στην άχαρη χορογραφία της παγκοσμιοποίησης. ΔΙΧΩΣ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ! Αναζητούν μάταια μια σπιθαμή πνευματικής στερεότητας σε ηλίθια ιδεολογήματα ή ζωώδεις ατομισμούς, στερεότητας που όμως δεν πρόκειται να βρουν ποτέ, γιατί η αναζήτησή τους είναι στείρα υλιστική και την ύλη την διαφεντεύουν και την νέμονται αδίστακτα οι δυνάμεις της Διεθνούς Πλουτοκρατίας. Ναυαγοί των αριθμών, της λογικής και της ηθικής τους, βιώνουν ένα τιτάνιο πρόβλημα πίστης, που τους εξουθενώνει, τους λυμαίνεται και τους αποσαθρώνει.
Απέναντί τους, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ - ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ!
