Παπαδιονυσίου Νικόλαος
Ως
ήταν αναμενόμενο τα τέσσερα αστόπαιδα των Βορείων προαστίων, που
αυτοπροσδιορίζονται ως κοινωνικοί επαναστάτες και αδιάλλακτοι πολέμιοι
της ταξικής κοινωνίας, επίσης ως μοναδικοί εκφραστές μίας σοσιαλιστικής
δικαιοσύνης και υπέρμαχοι μίας εναλλακτικής θεώρησης και ερμηνείας
εννοιών και πράξεων, όπως ληστεία, οπλοφορία, έγκλημα, ομηρεία, από το
ησυχαστήριο και διασκεπτήριο, που διάγουν τις τελευταίες ημέρες,
αποφάσισαν μέσω του κατάπτυστου Indymedia, να ανακοινώσουν σε ομοϊδεάτες
και επίδοξους μιμητές, την πολιτική τους διαθήκη. Μάλλον καλλίτερα θα
λέγαμε την κοινωνική τους διαθήκη, καθόσον κοινωνικοί επαναστάτες.........
Χρησιμοποιώντας
περίπλοκες και δυσνόητες εκφράσεις καθώς και μια διαλεκτική και
νοηματική μέθοδο που παραπέμπουν λίγο σε International Situationniste,
προσπάθησαν να προσδώσουν μέσω της διακήρυξης τους , στην εγκληματική
τους ενέργεια, μια ηρωική και φιλοσοφική χροιά.
Φυσικά
δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναλύσουμε και να αναπαράγουμε όλο
αυτό το εγωκεντρικό, μισαλλόδοξο και φαύλο κείμενο, απλά θα αναλύσουμε
και θα σχολιάσουμε κάποια πολύ χτυπητά και προκλητικά σημεία.
"Μπροστά
μας ο κόσμος των "ουτοπικών" μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με
βία". Εδώ μα την αλήθεια τι μπορούμε να πούμε και τι να σχολιάσουμε.
Εμπρός στο εγώ τους και στην υλοποίηση μιας κοινωνικής πραγματικότητας
όπως αυτοί φαντάζονται και επιθυμούν, δηλώνουν έτοιμοι να την
κατακτήσουν και να την επιβάλουν με την βία. Αν αυτό δεν είναι η
χειρότερη μορφή ολοκληρωτισμού και νοσηρής προσπάθειας επιβολής του
δικού τους θέλω, πάνω σε μια κοινωνία, τότε τι είναι;
Αναφορικά
με την πειρατεία του διερχόμενου οχήματος και την ομηρεία του οδηγού με
θράσος αναφέρουν " Προφανώς δε δια νοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε
τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα
αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας).
Εδω
φαίνεται πασιφανώς η απόλυτη θεωρητική και ιδεολογική τους σύγχυση και η
εναγώνια προσπάθεια τους για την δημιουργία και τον καθορισμό στόχων
βάσει εργασιακού τίτλου. Γιατί στην ουσία ο διευθυντής μιας τράπεζας τι
είναι; Ενας απλός υπάλληλος, που απλά συντονίζει τις λειτουργίες ενός
καταστήματος. Ούτε Τραπεζίτης είναι, ούτε μεγαλομέτοχος, ούτε κάποιος
από όλους αυτούς που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν σαν εκπρόσωποι του
Κεφαλαιοκρατικού κατεστημένου. Αλλά λόγω του ότι τα ανώτατα στελέχη του
χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι δυσπρόσιτα και άριστα φυλασσόμενα, οι
"λεβέντες μας" στην δίψα τους να πλασάρουν την και καλά επαναστατική
τους ενέργεια μέσα από πρίσμα υψίστου μεγαλείου έμπρακτης κριτικής,
αναβαθμίζουν στην διεστραμμένη συνείδηση τους, τον απλό εργασιακό ρόλο,
σε ρόλο κυρίαρχου στελέχους και εκφραστή του συστήματος. Με τον ίδιο
τρόπο σκέψης ,αν είχαν εισβάλει σε ένα super market, δεν θα
χρησιμοποιούσαν τον υπάλληλο του τμήματος γαλακτοκομικών σαν ανθρώπινη
ασπίδα, αλλά δεν θα δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν τον προϊστάμενο. Άλλωστε
το μίσος για κάθε μορφής διοίκησης, ή έστω και πρωτογενούς διαχείρισης
ανθρώπινου δυναμικού είναι το κύριο χαρακτηριστικό του νοσηρού ψυχισμού
όλων των περιθωριακών ατόμων, είτε είναι κοινοί ποινικοί εγκληματίες,
είτε αυτοχαρακτηρίζονται σαν κοινωνικοί επαναστάτες.
Παρακάτω
αναφέρουν " Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα
δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής με
μπάτσους". Ναι! Όπως ακριβώς έπραξε και ο ομοϊδεάτης τους και φίλος στο
fb (δεν θα σταματήσουμε να το λέμε) των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Στρατούλη
και Δούρου, κατά την διάρκεια ληστείας τραπέζης το καλοκαίρι στην Πάρο.
Και αυτός το όπλο το είχε όχι για εκφοβισμό, αλλά για ενδεχόμενη
συμπλοκή με τις Αστυνομικές δυνάμεις. παρόλα αυτά δολοφόνησε εν ψυχρώ
έναν ταξιτζή που προσπάθησε να τον εμποδίσει. Δηλαδή τι προσπαθούν αυτά
τα αλητάκια των Βορείων προαστίων να μας πούν και να μας πείσουν; Aν
κάποιος από τους παριστάμενους κατά την διάρκεια των ληστειών
προσπαθούσε να τους επιτεθεί, ή έστω να ξύσει την μύτη του, δεν θα τον
έκαναν διάτρητο στις σφαίρες; Bεβαίως και αυτό θα έπρατταν και την
επομένη το Indymedia, όπως έκανε και με την προαναφερόμενη δολοφονία
στην Πάρο, θα εξέπεμπε διθυραμβικούς λόγους "για άλλον έναν υπηρέτη του
συστήματος που ψόφησε από τις σφαίρες των γενναίων επαναστατών".
Όσον
αφορά τώρα τους φούσκους που έφαγαν κατά την διάρκεια της σύλληψης τους
και ίσως και κάποιους αργότερα και τους οποίους χαρακτηρίζουν σαν
βασανισμούς, δηλώνουν "Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να
χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και
προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε
θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την
εξοντώσουμε". Οποία μεγαλοψυχία και ανωτερότης. Πραγματικά πόσο
διεστραμμένα και αιμοδιψή είναι αυτά τα άτομα, ώστε να χαρακτηρίζουν την
δολοφονία "πολιτική εκτέλεση" και να της αποδίδουν επιπλέον το
κοσμητικό επίθετο της αξιοπρεπούς; Πως είναι δυνατόν η πισώπλατη,
σκιώδης και βδελυρή δολοφονία ενός άοπλου ανθρώπου, φίλια και διάσημη
τακτική των ακροαριστερών ομάδων, εδώ και δεκαετίες, να χαρακτηρίζεται
αξιοπρεπής.
Τώρα
όσον αφορά τις τράπεζες αναφέρουν "Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν
στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική".
Εντάξει,
αυτό μας το απέδειξαν περίτρανα το 2010 με τον εμπρησμό του
υποκαταστήματος της Marfin στην Σταδίου και τον θάνατο τεσσάρων
συμπολιτών μας. Γιατί όπως αναφέρουν σε όλες τους τις διακηρύξεις, "στον
ταξικό πόλεμο δεν υπάρχουν άμαχοι" και με αυτή την λογική του
παραλόγου, οι άτυχοι εργαζόμενοι που βρέθηκαν εκείνο το μοιραίο απόγευμα
στην Marfin, αφού δεν επέδειξαν επαναστατική και προλεταριακή συνείδηση
για να πυρπολήσουν οι ίδιοι τον χώρο της "μισθωτής τους δουλείας",
πυρπολήθηκαν μέσα σε αυτόν. Αυτή είναι η σοσιαλιστική δικαιοσύνη και σε
αυτές τις αρχές στηρίζεται η αταξική κοινωνία που πρεσβεύουν αυτά τα
εξαμβλώματα.
Και
μια και αναφερθήκαμε σε "μισθωτή δουλεία" τραγική παράληψη θα ήταν αν
δεν αναφέραμε το παρακάτω σχόλιο. " Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη
δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της
εργασίας".
Εδω
τα παιδάκια, οι καλοζωισμένοι "μπούληδες" προσπαθούν με τον πλέον
επαίσχυντο και θρασύ τρόπο να μετονομάσουν την οκνηρία και την
μαλθακότητα τους για εργασία, σε άρνηση υποδούλωσης της δημιουργικότητας
τους. Μα είναι πασιφανές. Τι είναι ευκολότερο; Να ξυπνάς στις επτά το
πρωί, να μετακινείσαι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς σαν σαρδέλα σε
κονσέρβα να ξεκινάς εργασία στις οκτώ να επιστρέφεις στο σπίτι σου στις
εξι διαμέσου ενός δαιμονικού κυκλοφοριακού χάους και να έχεις κατόπιν να
ασχοληθείς με όλες τις οικιακές υποχρεώσεις και ανάγκες, ή να μην
κάνεις τίποτα, να σε συντηρεί η οικογένεια σου και εσύ να συχνάζεις στα
αριστοκρατικά στέκια των Βορείων προαστίων και για να σπάσεις την πλήξη
και την ανία σου να ασχολείσαι με υψηλή διανόηση και την σύσταση
"επαναστατικών" ομάδων; Τι είναι λοιπόν ευκολότερο, όταν μάλιστα έχεις
και την υποστήριξη της εύπορης οικογενείας σου; Μήπως τελικά οι ληστείες
διαπράττονται όχι για επαναστατικούς λόγους, αλλά καθαρά για την
εξασφάλιση οικονομικής ευμάρειας και τρυφηλότητας; Η ερώτηση είναι
καθαρά ρητορική.
Εδώ
θα κάνουμνε μια μικρή αναφορά στην Internationale Situationniste που
μνημονεύσαμε στην αρχή του κειμένου και που κατά πάσα πιθανότητα
αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα εν λόγω αστόπαιδα.
Η
I.S. αποτελεί ένα επαναστατικό και καλλιτεχνικό κίνημα του
ακροαριστερού χώρου, που δημιουργήθηκε κατά την δεκαετία του 60 στην
Γαλλία. Κύριο χαρακτηριστικό τους αποτελούσε η δυσνόητη διαλεκτική και η
ιδιόμορφη σύνταξη που συναντάται στα κείμενα τους. Από πολλούς
θεωρήθηκαν ως οι «Χιλιαστές του αναρχισμού», δηλαδή πιο ριζοσπάστες και
από τους αναρχικούς. Η ουσία όμως της όλης υπόθεσης αποτελεί το
γεγονός, ότι σχεδόν όλα τα μέλη αυτής της οργάνωσης, ανήκαν όχι απλά
στην αστική, αλλά στην μεγαλοαστική τάξη. Ιδιοκτήτες μεγαλόπρεπων
κτισμάτων όπως ο Ραούλ Βάνεγκεμ, ή κάτοχοι τίτλων ευγενείας όπως ο
Ιταλός Τζιανφράνκο Σαγκουινέττι και ίσως ο Τυνήσιος Μουσταφά Καγιάτι.
Παρόλα αυτά μέσα από την προσωπική τους χλιδή, άρθρωναν λόγο υπέρ των
προλεταρίων και των καταπιεσμένων της Γης . Βλέπουμε κάποια ομοιότητα
με τους φίλους μας της Κοζάνης ; Ξανά ρητορική ερώτηση.
Τελειώνοντας
θα αναφέρουμε μια πρόταση που μόνο γέλωτες μπορεί να μας προκαλέσει. "
Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον
κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την
αδιάκοπη πάλη με την εξουσία".
Και
εδώ ρωτούμε. Για ποια ελευθερία μιλάνε αυτά τα παλιόπαιδα; Την
ελευθερία του Καλάσνικωφ, της ένοπλης ληστείας, της άνανδρης δολοφονίας,
της πυρπόλησης εργαζομένων μέσα στον χώρο εργασίας τους, της
τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού στο εμπορικό κέντρο την ημέρα που
οικογένειες με μικρά παιδιά πηγαίνουν για να παρακολουθήσουν
κινηματογραφικές παραστάσεις, της καταστροφής δημόσιας και ιδιωτικής
περιουσίας;
Γιατί
αυτοί είναι κοινοί εγκληματίες, αυτοί είναι πωρωμένοι και ψυχωτικοί
κακοποιοί, αυτοί είναι συμπλεγματικές και εξαμβλωματικές προσωπικότητες
που προσπαθούν να αρνηθούν και να ξεπεράσουν την αστική τους καταγωγή,
με αυτές τους τις πράξεις.
Εν
κατακλείδι είναι απόλυτα προκλητικό και ανήθικο αφ ενός μεν τα τέσσερα
αυτά παλιόπαιδα να προβαίνουν σε τέτοιου είδους ανακοινώσεις, δίνοντας
ερμηνείες, αιτίες και προθέσεις σε πράξεις που είναι καθαρά
εγκληματικές, αφ ετέρου δε σύσσωμος ο τύπος εφημερίδες και τηλεοπτικά
μέσα να ασχολούνται και να θέτουν σαν κύριο θέμα τους προπηλακισμούς και
τα χτυπήματα που οι βουτυρομπεμπέδες «επαναστάτες» εδέχθησαν από τα
αστυνομικά όργανα κατά την σύλληψη, την μεταγωγή και ίσως κατά την
κράτηση τους, προσπαθώντας τοιουτοτρόπως εμμέσως, πλην όμως σαφώς, να
καθαγιάσουν το όλο συμβάν, ανάγοντας τους θύτες σε θύματα
Το
Εθνικιστικό Κίνημα θεωρεί τα άτομα και τις ομάδες που πρεσβεύουν αυτές
τις ιδέες και ακολουθούν αυτές τις πρακτικές ως αντικοινωνικά
καρκινώματα που πρέπει άμεσα να απομονωθούν και να απομακρυνθούν
Καταδικάζει δε την αδυναμία της αστικής δημοκρατίας να παύσει επιτέλους
την κατάπτυστη ιστοσελίδα Indymedia, που αποτελεί το βήμα και το
προπαγανδιστικό μέσο του κάθε εγκληματία τρομοκράτη. Επίσης καταδικάζει
την αριστερά καθώς και τα ΜΜΕ που ανήγαγαν σε μείζον θέμα τους μώλωπες
και τις εκδορές των νεαρών τρομοκρατών, αποπροσανατολίζοντας και εκ
τρέποντας την κοινή γνώμη από την ουσία και την βαρύτητα των
εγκληματικών πράξεων τους.
Τέλος
το Εθνικιστικό Κίνημα δεσμεύεται για μια ακόμη φορά, απέναντι στον
Ελληνικό Λαό, όταν θα κυβερνήσει αυτήν την Χώρα, να εξαρθρώσει και να
εκμηδενίσει εν μια νυκτί την τρομοκρατία, θέτοντας στο κοινωνικό
περιθώριο αυτούς που την πρεσβεύουν. .
