ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΣ “Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και στην ΔΗΜΑΡ είναι αξιοσημείωτες. Από τους δύο αυτούς σχηματισμούς μπορεί να προέλθει το καινούργιο της κεντροαριστεράς. Από εκεί μπορεί να προέλθει, αλλά δεν θα τους περιμένει η κοινωνία μερικές δεκαετίες για να ξεπεράσουν τα όποια θέματά τους! Αν δεν πραγματοποιήσουν μία ειλικρινή προσπάθεια στο επόμενο χρονικό διάστημα, θα έχουν ξεπεραστεί από τις ίδιες τις εξελίξεις. Κι επειδή τα μαθήματα επιβίωσης είναι από τα πρώτα που παίρνει κανείς στο μεγάλο σχολείο της αριστεράς, δεν μπορεί παρά να γνωρίζουν καλά τις πιθανότητές τους, τους περιορισμούς, αλλά και τα περιθώριά τους...”................
Ετσι τελειώνει το άρθρο του κυρίου Μαυρίδη στο οικονομικό site Capital.gr με τίτλο «Οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά».
Και εμείς παραπέμπουμε στην γνωστή λαϊκή παροιμία «Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε τον γκρεμό».
Μετά
την καταιγιστική αποτυχία του ΠΑΣΟΚ, που από κόμμα κατάντησε απόκομμα,
λόγω της μαζικού μεταναστευτικού ρεύματος της αριστερής πτέρυγας του
στον ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά όχι για ιδεολογικούς λόγους, ή για λόγους ευθιξίας
και διαφωνίας στην πολιτική γραμμή του κόμματος, αλλά καθαρά για λόγους
επαγγελματικής επιβίωσης, λόγω του ότι αυτά τα γλοιώδη τρωκτικά έχουν
την πολιτική σαν επάγγελμά τους και διαισθανόμενοι ότι η φάμπρικα του
ΠΑΣΟΚ μετά την διακυβέρνηση του Τζέφρυ είχε στραφεί προς την Μεσημβρία,
απλά άλλαξαν εργοδότη και μετακινήθηκαν στις τάξεις του φέρελπι Αλέξη με
τις πολλές συνιστώσες και την πολιτική πανσπερμία από δήθεν
διανοούμενους, εκσυγχρονιστές ευρωκομμουνιστές, ακροαριστερούς
τρομοκράτες, ερωτύλους που κατά δήλωση τους έχουν συνουσιαστεί με την
μισή Αθήνα, μετανάστες, Τούρκους, φιλοσκοπιανούς και γενικά κάθε
πικραμένο και αποτυχημένο, παραπέμποντας τελικά το όλο σχήμα, σε κάτι
από επαρχιακό θίασο, ή τσίρκο. Ήδη η φωτεινή επιγραφή της εξόδου εκ του
κοινοβουλίου, έχει πλέον αρχίσει να αναβοσβήνει για τον παχύσαρκο
συνταγματολόγο και όσους έχουν παραμείνει πλησίον του. Ο καθαρά
διακοσμητικός ρόλος του στην συγκυβέρνηση, αφού όπως ήταν απόλυτα
αναμενόμενο τα κύρια πόστα τα έχουν αναλάβει τα παλληκάρια του Αντωνάκη,
έχει ήδη αρχίζει να ξεφτίζει πόσο μάλλον κατόπιν των τελευταίων
αποκαλύψεων περί λίστας Λαγκάρντ και εν αναμονή της σύστασης της
προανακριτικής επιτροπής της Βουλής. Δυστυχώς για τον κύριο Βενιζέλο ο
πολιτικός χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα και είναι πολύ πιθανόν
πριν προλάβει να θέσει το Κίνημα μας εκτός νόμου, να τεθεί ο ίδιος εκτός
κοινοβουλευτικής κυκλοφορίας.
Από
την άλλη το μόρφωμα του κυρίου Κουβέλη, η ΔΗΜΑΡ το πιο θλιβερό και
άθλιο πρόσωπο, ή προσωπείο της αριστεράς, οι κατά συνείδηση δοσίλογοι,
ριψάσπιδες, συκοφάντες και μισέλληνες (όχι απλά ανθέλληνες), άτομα με
έντονα υπαρξιακά προβλήματα (βλέπε μαντάμ Ρεπούση) που απεχθάνονται την
ίδια τους την Φυλή και Ιστορική καταγωγή, ήτοι τον ίδιο τους τον εαυτό,
συρόμενοι εν μέσω εσωτερικής θεωρητικής σύγχυσης και ιδεολογικής
ασυμφωνίας πίσω από το άρμα του Αντωνάκη, συνειδητοποιώντας εν τέλει τον
διακοσμητικό τους λόγο και την ημερομηνία λήξης τους, ως λακέδες του
γενικότερου κυβερνητικού σχήματος, προσπαθούν όπως ακριβώς και το άλλο
αποτυχημένο τμήμα της συγκυβέρνησης, να παρατείνουν την παραμονή τους
στα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Αμφότεροι
λοιπόν ευαγγελίζονται ένα νέο και καλά κεντροαριστερό σχήμα, μια νέα
πολιτική παρουσία. Ασχέτως αν το νέο κομματικό εξάμβλωμα ιδεολογικά θα
ταλανίζεται από τα διάφορα ρεύματα και τάσεις, από την ασυμφωνία και
διάσταση πάνω σε όλα τα σημαντικά ζητήματα.
Γιατί
ως γνωστόν οι πολιτικοί διανοούμενοι της κεντροαριστεράς καθώς και οι
τεχνοκράτες, εξαιρούν από το λεξιλόγιο τους τις λέξεις πειθαρχία,
σεβασμός, υπακοή, αντικαθιστώντας τες με φιλοδοξία, φιλαυτία, φιλαρχία.
Γι αυτούς Πατρίδα, είναι η τσέπη τους και Εθνικό συμφέρον, οι
τραπεζικοί τους λογαριασμοί, οι οποίοι ως συνήθως τηρούνται και
κινούνται εις την Αλλοδαπή. Έτσι λοιπόν οι εσωτερικές έριδες και οι εναγώνιες
προσπάθειες αναρρίχησης, δια πλαγίων μέσων μεταξύ των στελεχών των δυο
παρατάξεων θα είναι καθημερινό και συνεχές φαινόμενο.
Σε
κάποιες άλλες πολιτικές καταστάσεις θα μπορούσαν για το κομματικό και
προσωπικό συμφέρον ακόμη και να εξορύξουν ο ένας τους οφθαλμούς του
άλλου, στην παρούσα όμως κατάσταση που η έξοδος τους από την
κοινοβουλευτική ζωή, είναι πλέον ζήτημα χρόνου και λόγω της κοινής
εναγώνιας προσπάθειας για την παραμονή τους επί των κοινοβουλευτικών
εδράνων, δια ονύχων και οδόντων, θα προσπαθήσουν όπως αναφέρει και ο
κύριος Μαυρίδης να δημιουργήσουν ένα νέο σχήμα.
Αλλά το αποτέλεσμα για ένα μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού Λαού, συνεχώς αυξανόμενο θα
είναι το ίδιο, λόγω του ότι με μια απλή μαθηματική προσέγγιση
συμπεράνουμε ότι, ένας αποτυχημένος και ένας αποτυχημένος κάνουν δυο
αποτυχημένους, ένας υπηρέτης ξένων συμφερόντων και ένας υπηρέτης ξένων
συμφερόντων κάνουν δύο υπηρέτες ξένων συμφερόντων.
Κοινώς μια από τα ίδια.
Αλλά,
οι διάφορες προσπάθειες επιπλέον εμπαιγμού του Ελληνικού Λαού για τις
δήθεν αλλαγές και τους νέους άνεμους που θα πνεύσουν στην πολιτική ζωή
του Τόπου, είναι καταδικασμένες εκ των προτέρων.
Διότι
ο πολύπαθος Ελληνικός Λαός τους γνωρίζει πλέον πολύ καλά, γνωρίζει ότι
αυτά τα μιάσματα που ρυπαίνουν ακόμη και με την παρουσία τους τα
κοινοβουλευτικά έδρανα τον κατέστρεψαν του στέρησαν την Αξιοπρέπεια και
Υπερηφάνεια του και τον καταδίκασαν να επιβιώνει σε μια κατάσταση
Εθνικής, Κοινωνικής και οικονομικής αθλιότητας.
Η
Λύτρωση όμως έρχεται και μαζί και η Αναγέννηση της Πατρίδας και της
Φυλής. Και τότε όλοι αυτοί οι κίβδηλοι «σωτήρες» θα κατακρημνισθούν στον
Καιάδα της πολιτικής λήθης.
Μιλτιάδης Νικητόπουλος
