Ενα ασύλληπτο
κομφούζιο
συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μετά την δήλωση
της καθαρής πρόθεσης του Αλέξη να προχωρήσει σε διάλυση των συνιστωσών
και ενοποίηση των πάντων σε ένα ενιαίο
σχήμα, προφανώς υπό το σκήπτρο του.
Οι
πρώτες αντιδράσεις και διαφωνίες εκ μέρους του Μανώλη Γλέζου και του
Γιάννη Θεωνά άρχισαν να ταράζουν την συνεδριακή γαλήνη και να
αποδεικνύουν περίτρανα, ότι η συντροφικότητα και η
κοινή ιδεολογική γραμμή συμπόρευσης δεν αποτελούν τους κύριους και
βασικούς πυλώνες στήριξης των αμερικανοκομμουνιστών που φιλοδοξούν να
κυβερνήσουν την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα
ο "σύντροφος" Γλέζος διαφωνώντας ανοικτά με τις προθέσεις του κυρίου
Τσίπρα, παρομοίωσε τις συνιστώσες με άλογα που τώρα θέλουν να τα
σκοτώσουν, ενώ ο "σύντροφος" Θεωνάς ζήτησε
να μην καταργηθεί το σχήμα που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ ως εδώ.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή αναλύοντας τα υπάρχοντα δεδομένα και τις πρόσφατες εξελίξεις, καταλήγοντας σε συμπεράσματα.
Καταρχάς ας δούμε από τι απαρτίζεται ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ή ΣΥΡΙΖΑ.
Αποτελεί
λοιπόν μια σύμπραξη, όπως λέμε κοινοπραξία αριστερών και αριστερίστικων
δυνάμεων και τάσεων, οι οποίες από μόνες τους κατά την λαϊκή ρήση «δεν
γέμιζαν ταξί» και οι οποίες συνενώθηκαν, μάλλον συμμάχησαν
για πολιτικούς λόγους ισχυροποίησης της παρουσίας τους στο κοινοβούλιο
και στην «κονόμα». Τάσεις όπως οικολόγοι και ανανεωτές αριστεροί,
απομεινάρια του ΚΚΕ εσ, οπαδοί του Τσοβολικού ΔΗΚΚΙ, θιασώτες του
επαναστατικού Μαρξισμού, όπως ο γνωστός από τα φοιτητικά
αμφιθέατρα της δεκαετίας του 80 αιώνιος φοιτητής Αντώνης Νταβανέλλος,
οι λεγόμενοι Ενεργοί πολίτες του Μανώλη Γλέζου που αποτελούν μάλιστα μια
από τις ιδρυτικές συνιστώσες, πρώην μέλη του ΚΚΕ, σκληροπυρηνικοί
Μαοϊκοί, η ομάδα Ρόζα (λαμβάνοντας το όνομα τους
μάλλον από την γνωστή Σπαρτακίστρια Ροζα Λούξεμπουργκ) οι οποίοι
αμφισβητούν την πολιτική τακτική ακόμη και του ιδίου του ΣΥΡΙΖΑ, η
συνιστώσα Κόκκινο και τέλος το Ξεκίνημα που αποτελείται από πρώην
στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία συνειδητοποιώντας την δύση του
κόμματος τους, καθώς και ότι το επί δεκαετίες φαγοπότι που απολάμβαναν
τερματίστηκε, μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τα ποντίκια εγκαταλείπουν
το πλοίο που βουλιάζει.
Μπήκαμε
στον κόπο να αναφέρουμε όλους αυτούς, τους επί το πλείστον
ανεπάγγελτους, επαγγελματίες κομμουνιστές και επαναστάτες για να
καταλήξουμε στο ερώτημα εάν αυτό το πολύμορφο και αλλοπρόσαλλο πολιτικό
μωσαϊκό
μπορεί να συνυπάρξει.
Η απάντηση είναι απλή. Όχι!
Οι λόγοι, πολλοί και διάφοροι, αλλά θα περιοριστούμε να αναφέρουμε τους κυριότερους.
Καταρχάς
όλος αυτός ο ετερόκλητος συρφετός στερείται κοινής ιδεολογικής βάσης. Σε
άλλο θεωρητικό επίπεδο κινούνται οι Σταλινικοί, σε άλλο οι Μαοϊκοί, σε
άλλο οι σύγχρονοι κομμουνιστές, σε άλλο οι ακραίοι. Απόρροια
τούτου και η διαφορετική φιλοσοφική θεώρηση παρέμβασης στο
καπιταλιστικό κατεστημένο. Άλλοι είναι θιασώτες του ρεφορμισμού, άλλοι
λάτρεις του ουτοπικού αναρχισμού με οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που
στηρίζεται στις αγροτικές κολεκτίβες και στα ένοπλα εργατικά
συμβούλια, άλλοι τέλος είναι υποστηρικτές της σκληρής αντιπαράθεσης με
το σύστημα.
Απόρροια
τούτου και η απουσία κοινών μεθόδων στρατηγικής. Άλλοι πρεσβεύουν την
απόλυτα νόμιμη οδό με εργασιακές και κοινωνικές αλλαγές που
επισφραγίζονται με ψηφοφορία μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας,
άλλοι
την συνεχή και ανοικτή μαζική αντιπαράθεση με γενικευμένες απεργίες και
απόλυτο σαμποτάζ των παραγωγικών διαδικασιών, άλλοι τέλος την μολότωφ,
τον εκρηκτικό μηχανισμό και το καλάσνικωφ ως μέσα, για να ασκήσουν την
έμπρακτη κριτική τους ενάντια στο σύστημα.
Δεν θα
σταθούμε να αναφέρουμε τις δευτερεύουσες τάσεις που έχουν σχέση με την
οικολογία, την ένταξη και προώθηση των μεταναστών, η την
περιβαλλοντολογική προστασία.
Και εδώ γεννάται ένα άλλο ερώτημα. Πως όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα κατόρθωσε μέχρι σήμερα να μείνει ενωμένο.
Και πάλι η
απάντηση είναι απλή. Διότι διαθέτει ένα κοινό και ισχυρό χαρακτηριστικό
που ιστορικά ενυπάρχει σε όλους τους Κομμουνιστικούς σχηματισμούς, από
την γένεση τους και αυτό είναι η άκρατη και άσβεστη δίψα
για εξουσία. Η φιλαρχία, η εξουσιομανία και η λαγνεία του πολιτικού
γραφείου, αποτελούν τις μοναδικές κοινές συνιστώσες των επαγγελματιών
«επαναστατών».
Αυτό
ακριβώς χρησιμοποίησε και εκμεταλλεύθηκε ο κατά τ’ άλλα ευφυέστατος
κύριος Τσίπρας για να κρατήσει μέχρι σήμερα ενωμένο τον πολύχρωμο στρατό
του. Ενώ ο Στάλιν εξολόθρευσε τους κομματικούς του ανταγωνιστές,
αυτός έδωσε κομματική καρέκλα και πολιτικό αντίκρισμα σε όλους τους
«πολέμαρχους».
Και φυσικά
όλοι αυτοί εφαρμόζοντας την λαϊκή ρήση «καλλίτερα πρώτος στο χωριό, παρά
τελευταίος στην πόλη» παρέμειναν ενωμένοι εφησυχάζοντας τις τυχούσες
συνειδησιακές και φιλοσοφικές τους ενστάσεις, ανεχόμενοι
ο ένας τον άλλον.
Η εξέλιξη όμως του σκεπτικού του παρόντος κειμένου θα γεννήσει το τρίτο και μεγαλύτερο ερώτημα.
Γιατί
λοιπόν ο κύριος Τσίπρας αποφάσισε να διαλύσει τις συνιστώσες και να
μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα με ενιαία πολιτική και θεωρητική βάση;
Η απάντηση είναι ηλίου φαεινότερη. Διότι έτσι διετάχθη. Αυτή την εντολή έλαβε άνωθεν.
Και προχωρούμε στην αιτιολόγηση.
Οι διεθνείς
τοκογλύφοι καθώς και όλοι αυτοί που επιδιώκουν την απόλυτη υποδούλωση
του Ελληνισμού κινούνται σχολαστικά και μεθοδευμένα, βάσει εναλλακτικών
σχεδίων τα οποία τίθενται σε εφαρμογή, υπό το πρίσμα μίας
μοναδικής διορατικότητας.
Με βάση
αυτή την διορατικότητα, εδώ λοιπόν και πάρα πολύ καιρό έχουν προβλέψει
την χρεοκοπία και την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά.
Η έκδηλη
αδυναμία και η συνεχής μετάθεση της εφαρμογής των κοινωνικών και
εργασιακών αλλαγών που απαιτεί η Τρόικα, η αποτυχία σθεναρής
αντιπαράθεσης με τα εργατικά συνδικάτα όσον αφορά το ξεπούλημα δημοσίων
οργανισμών
και οικονομικών πόρων, η προχειρότητα με την οποία χειρίστηκε το θέμα
της ΕΡΤ καθώς και οι άμεσες πολιτικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα κατόπιν
της αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ, ο επιπόλαιος εναγκαλισμός εκ μέρους της
κυβέρνησης του κυρίου Βενιζέλου και των υπολειμμάτων
του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που επιβάρυνε το ήδη αρνητικό προφίλ του
πρωθυπουργού όχι μόνο στην συνείδηση του Λαού, αλλά και σε πολλά από τα
κομματικά στελέχη της ΝΔ, η ραγδαία και συνεχής άνοδος του Εθνικιστικού
Κινήματος κάτι που αποτελεί μείζον θέμα και κίνδυνο
για τους Ευρωπαίους δανειστές και τέλος η ήδη εξαντλημένη ανοχή της
Ελληνικής κοινωνίας που μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί ανάγκασαν
εδώ και καιρό τους ξένους δυνάστες να αναζητήσουν και να προετοιμάσουν
την διάδοχο κατάσταση. Το νέο πρόσωπο που πίσω
από ένα επαναστατικό και φιλολαϊκό προσωπείο, όχι μόνο θα υποστηρίξει
τα συμφέροντα τους, θα εφαρμόσει στο έπακρο τις εντολές τους και θα
συντελέσει στην απόλυτη υποδούλωση της Χώρας, αλλά και που θα δώσει στον
Ελληνικό Λαό την ψευδαίσθηση της πολιτικής
και κοινωνικής αλλαγής, την κίβδηλη ελπίδα απελευθέρωσης από τις
μνημονιακές συμβάσεις. Το νέο πρόσωπο που αδίστακτα και αναίτια θα
κηρύξει άμεσο διωγμό στο Εθνικιστικό Κίνημα θέτοντας το εκτός νόμου. Και
αυτό το πρόσωπο δεν είναι άλλο από τον αγαπητό Αλέξη.
Θεωρεί
κάποιος ότι τα πρόσφατα ταξίδια του κυρίου Τσίπρα σε Ευρώπες και
Αμερικές έγιναν τυχαία, ή η συνεχής προβολή από τα διεθνή ΜΜΕ του
πολιτικού του προφίλ γίνεται χάριν γούστου;
Θα
επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι τα πάντα είναι μέρος ενός
προδιαγεγραμμένου σχεδίου. Αλλά για να προχωρήσουν οι διαδικασίες για
την ενθρόνιση του «βασιλέως Αλέξιου» πρέπει πρώτα απ‘ όλα να ξεκαθαρίσει
το
πολιτικό σκηνικό. Και το άμεσο ζητούμενο είναι η φίμωση και ο πνιγμός
των διαφόρων φωνών και τάσεων που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι απαραίτητο, πρώτα απ όλα να αποκλεισθεί το γεγονός ύπαρξης
εσωτερικής αντιπολίτευσης κατά την μελλοντική, από
πρωθυπουργική πλέον θέση, εφαρμογή των αποφάσεων που στηρίζουν τα
συμφέροντα των τοκογλύφων.
Και πως θα
πραγματοποιηθεί αυτό; Μόνο με την διάλυση των συνιστωσών και την υπαγωγή
των πάντων κάτω από την απόλυτη και αναμφισβήτητη εξουσία και
κατευθυντήρια πολιτική πορεία που χαράσσει ο Αλέξης. Πρέπει οι
πάντες να έχουν τεθεί εν τάξει, όταν αρχίσουν να διαφαίνονται οι
πολιτικές παλινδρομήσεις. Όταν θα καταρρεύσει το επαναστατικό και
φιλολαϊκό προσωπείο. Όταν αποκαλυφθεί ο άθλιος ρόλος του νέου Σωτήρα.
Εμείς, οι
Έλληνες Εθνικιστές, έχοντας πλήρη συνείδηση του Ιστορικού μας ρόλου
ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της
Πατρίδας και του Λαού μας, αλλά συγχρόνως κρούομε τον κίνδυνο
του κινδύνου επισημαίνοντας σε όλους ότι, αν η αστική δημοκρατία
οδήγησε την Ελλάδα σε ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό
μεσαίωνα, η δωσίλογη αριστερά θα την οδηγήσει σε Λίθινη εποχή.
