«Ο καθένας διατηρεί τις ιδέες του αλλά
υπέρτατη ιδεολογία τώρα είναι η σωτηρία της πατρίδας. Αυτός ο στόχος
αποτυπώνεται στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης».
Τάδε ύφη ο πρωθυπουργός της Χώρας Αντώνης Σαμαράς όσον αφορά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι η αναίσχυντη
ψευδολογία, και η αήθης αντιστροφή της πραγματικότητας, συνεχίζονται
συνειδητά και αδιάκοπα, από το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αυτούς που ο Ελληνικός Λαός στις
εκλογές του 2012 έθεσε εκτός κυβέρνησης, καταδικάζοντας τους σε
εξευτελιστικά και μηδαμινά ποσοστά. Αυτούς που είχαν φθάσει προ της
ολοκληρωτικής διαλύσεως και της διάβασης της θύρας εξόδου του
κοινοβουλίου,
ο κύριος Σαμαράς τους επανέφερε τροπαιοφόρους και υπό τον ήχο
τυμπανοκρουσιών στο κυβερνητικό σχήμα.
Σαφώς και θα συμφωνήσουμε με τον κύριο Σαμαρά ότι υπεράνω πάντων Πατρίς.
Αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι τι εννοιολογική ερμηνεία δίνει αυτός, στον όρο Πατρίς.
Για το αληθές όμως της υπόθεσης θα μπούμε εμείς στον κόπο ν’ απαντήσουμε.
Πατρίδα για τον κύριο Σαμαρά, είναι ο
εξουσιαστικός θρόνος τον οποίον απέκτησε κατόπιν αποστασιών, αλλαγής
πολιτικών στρατοπέδων, άκρατης ψευδολογίας και συκοφάντησης, κολακειών
και ευέλικτων κινήσεων παρείσφρησης στο στρατόπεδο των ισχυρών.
Πατρίδα για τον κύριο Σαμαρά, είναι η
άκρατη εξουσιομανία, η φιλαυτία και ο εγωκεντρισμός του για χάρη των
οποίων δεν διστάζει να καταδικάσει στην οικονομική κατοχή και στην
αθλιότητα ένα ολόκληρο λαό.
Πατρίδα για τον κύριο Σαμαρά είναι
όλοι αυτοί, εντόπιοι ή ξένοι, που δύνανται να στηρίξουν, να συντηρήσουν
και να ισχυροποιήσουν την φίλαρχη φιλοδοξία του.
Τέλος Πατρίδα για τον κύριο Σαμαρά
είναι ο συμφεροντολογικός προσδιορισμός αυτού και των περί αυτού
τρωκτικών, ο οποίος στηλιτεύεται στην ύπαρξη ενός μεταλλασσόμενου και
εύπλαστου ιδεολογικά καθεστώτος που συντηρείται και ευημερεί
καταβροχθίζοντας
τις σάρκες του Ελληνικού Λαού.
Αυτή εν ολίγοις είναι η Πατρίδα του
κυρίου Σαμαρά η σωτηρία της οποίας αποτελεί την υπέρτατη ιδεολογία.
Βάσει τούτου, για την σωτηρία της «πατρίδας» του καλώς έπραξε τον
κυβερνητικό ανασχηματισμό.
Οι ημέρες όμως της «πατρίδας» του έχουν περάσει σε αντίστροφη μέτρηση.
Καθημερινά όλο και περισσότεροι Έλληνες,
τους οποίους η αστική δημοκρατία, η «πατρίδα» αυτού και των ομοίων του,
καταδίκασε να επιβιώνουν σ΄ ένα καθεστώς
δυστυχίας και της αθλιότητας, αφυπνίζονται επιστρέφοντας ξανά στις προαιώνιες
Εθνικιστικές αξίες και ιδανικά,
ανακτώντας εκ νέου την χαμένη Υπερηφάνεια και Αξιοπρέπεια τους και υπό
την ισχύ που δίδει η ένωση, ως μια Χαλύβδινη Πυγμή θα συντρίψουν το
άθλιο καθεστώς των ριψάσπιδων, ανθελλήνων και δοσίλογων
κατακρημνίζοντας τους στον Καιάδα της πολιτικής λήθης.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ