Την δεκαετία του εξήντα,
χιλιάδες Έλληνες με σπαραγμό καρδιάς, έφυγαν από την Πατρίδα τους και
μετανάστευσαν σε ξένες πλουσιότερες χώρες, αναζητώντας μια καλλίτερη
τύχη, αφού η φτωχή Ελλάδα δεν μπορούσε
να ζήσει αυτούς και τις οικογένειες τους.
Στις
χώρες αυτές εργάσθηκαν σαν χειρώνακτες εργάτες σε πολύ σκληρές δουλειές
που οι εντόπιοι απέφευγαν, ή θεωρούσαν υποτιμητικές, στερούμενοι το παν
με απώτερο όνειρο να δημιουργήσουν ένα μικρό κομπόδεμα, να επιστρέψουν
στην Ελλάδα και
στις ιδιαίτερες Πατρίδες τους και να ανοίξουν ένα μαγαζάκι για να
κερδίζουν τον άρτο τον επιούσιο.
Η
παρουσία τους όλα αυτά τα χρόνια σαν « Γκασταρμπάιτερ» που για τους
εντόπιους αποτελούσε περιφρονητικό και ειρωνικό τίτλο, πέρασε σεμνά,
αθόρυβα και συνετά. Ποτέ δεν δημιούργησαν θέμα, ποτέ δεν προσπάθησαν με
κάποιο τρόπο να παρέμβουν,
ή έστω να εκφέρουν άποψη για τα εσωτερικά πολιτικά, ή κοινωνικά
ζητήματα της χώρας που τους φιλοξενούσε, για τις αρχές της, για τα ήθη
και έθιμα της. Ποτέ δεν τόλμησαν να αντιδράσουν ακόμη και όταν πολλές
φορές οι τράπεζες που κατέθεταν τις οικονομίες από
την μακρόχρονη σκληρή εργασία κήρυτταν δόλια χρεωκοπία για να
καταχραστούν αυτά που με τόσες στερήσεις , ιδρώτα και αίμα, είχαν
αποταμιεύσει.
Δικαίως
πολλοί οικονομικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί σχολιαστές αναφέρουν στις
αναλύσεις τους ότι η μεταπολεμική Ευρώπη και η Γερμανία, ανασυστάθηκαν
και αναπτύχθηκαν κυρίως από την προσφορά και το έργο των Ελλήνων
μεταναστών.
Στο
αντίθετο ακριβώς άκρο βρίσκονται, σκέπτονται και λειτουργούν οι εν
Ελλάδι σημερινοί μετανάστες που συνέρρευσαν από τις διάφορες
μουσουλμανικές Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες και εδώ μιλάμε για τους
νόμιμους μετανάστες με άδεια παραμονής
και πράσινη κάρτα εργασίας, άτομα που συμμετέχουν στις διάφορες
Πακιστανικές, Αφγανικές και γενικότερα μουσουλμανικές οργανώσεις που
υπάρχουν, ή συνεχίζουν να δημιουργούνται με την νομική και πολιτική
στήριξη της αστικής δημοκρατίας και της δωσίλογης αριστεράς.
Αποφεύγουμε
να αναφερθούμε στις ορδές των λαθρομεταναστών που κύριο έργο και
«προσφορά» τους στην Ελληνική κοινωνία είναι το έγκλημα και ο τρόμος.
Αυτοί
λοιπόν οι μετανάστες των τελευταίων δεκαετιών εγκατέλειψαν τις Χώρες
τους, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για τα δικτατορικά
ισλαμικά καθεστώτα της δυστυχίας, του ολοκληρωτισμού, της απολυταρχίας,
του φανατισμού, της
απόλυτης περιφρόνησης της ζωής και της προσωπικότητας του ατόμου.
Απόδειξη τούτου οι αρνητικοί και καταδικαστικοί χαρακτηρισμοί που κατά
καιρούς δημόσια εκφράζουν οι Πακιστανοί για το Πακιστάν, οι Αφγανοί για
το Αφγανιστάν, οι Αιγύπτιοι για την Αίγυπτο,
οι Μαροκινοί για το Μαρόκο, οι Ιρακινοί για το Ιράκ και οι Ιρανοί για
το Ιράν. Αυτό είναι υπεράνω πάσης αμφισβήτησης.
Συν
τω χρόνω όμως και ενθαρρυμένοι από την αδιαφορία και την ανικανότητα
των κυβερνήσεων της αστικής δημοκρατίας, συνεπικουρούμενοι από τους
αριστερούς μισέλληνες, έπαψαν να κατηγορούν τις χώρες από τις οποίες
προέρχονται μεταθέτοντας το
φταίξιμο στον Δυτικό πολιτισμό, άρχισαν προκλητικά να επιδεικνύουν την
περιφρόνηση τους και να εκφράζουν την αντίδραση τους στα ήθη και στα
έθιμα της κοινωνίας που τους φιλοξενεί, καθώς και στην θρησκευτική της
ταυτότητα, με κατάληξη την απαίτηση πλέον της
δημιουργίας δικών τους τόπων λατρείας.
Απέκτησαν
το δικαίωμα να συναθροίζονται και να προσεύχονται στο κέντρο της
πρωτεύουσας, να απειλούν δημόσια τους δημοκρατικούς θεσμούς, να
κατακρίνουν και να προκαλούν νομίμως εκλεγμένα Ελληνικά κοινοβουλευτικά
κόμματα, να χλευάζουν και
να υβρίζουν με βαρείς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς τις δυτικές
γυναίκες, να ασχημονούν εμπρός από Χριστιανικές εκκλησίες και γενικά να
προσπαθούν να μεταφέρουν και να εγκαθιδρύσουν στην Ελλάδα το μεσαιωνικό
καθεστώς θρησκευτικού φανατισμού, σκοταδισμού
και απολυταρχισμού που βίωναν στις χώρες τους τις οποίες κατηγορούσαν,
προτού αρχίσουν να κατηγορούν και να μισούν την χώρα που τους φιλοξενεί.
Δηλαδή την Ελλάδα.
Ο κίνδυνος λοιπόν που ορθώνεται όχι μόνο εμπρός στον Ελληνισμό, αλλά και σε ολόκληρη την Δυτική κοινωνία, είναι οφθαλμοφανής.
Οι
Έλληνες Εθνικιστές τόσο από το κοινοβουλευτικό βήμα, όσο και από τους
δρόμους, τις πλατείες, τις συνοικίες της Πατρίδας μας θα συνεχίσουμε με
τον Λόγο και τις Νόμιμες Πράξεις μας να αγωνιζόμαστε ενάντια στην
βαρβαρική εισβολή, στην καθοδηγούμενη
έρπουσα σκιά που σιγά-σιγά, ορθώνεται εμπρός στον Ελληνισμό και την
Ορθοδοξία.
Οι εντόπιοι και αλλοδαποί πολέμιοι του Ελληνικού Έθνους για μια ακόμη φορά θα συντριβούν.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
