ΠAΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Αυτό
φυσικά είναι αναμενόμενο λόγω του ιδεολογικού μωσαϊκού και των εκ
διαμέτρου αντίθετων απόψεων και πρακτικών που επικρατεί, καθώς και της
παντελούς απουσίας όχι μόνο σε συλλογικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο,
αξιών και
ιδανικών.
Πάντως
και οι δυο προαναφερόμενοι κύριοι δηλώνουν ότι δεν δύναται να υπάρξει
καμία συνεννόηση με την κυβερνητική πλευρά όσον αφορά το χρέος, αφ ης
στιγμής, υπάρχει χάος στις αντιλήψεις των τριών κομμάτων, αναφορικά με
τη
βιωσιμότητά του. Νεα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δηλούν ότι είναι βιώσιμο ενώ ο
ΣΥΡΙΖΑ ζητά επιτακτικά το "κούρεμά" του.
Ο Αλέξης όμως τι λέει επ αυτού;
Διότι άλλο είναι από
το μπαλκόνι να προβαίνεις σε λεονταρισμούς και υπερφίαλες δηλώσεις για
σκίσιμο συμβάσεων και κουρέματα προσποιούμενος τον επαναστάτη και τον
απροσκύνητο και άλλο είναι να βρεθείς ενώπιον των ευθυνών
σου, υπό το βλέμμα των ισχυρών οικονομικών κύκλων που δεν παρέλειπες
να συναναστρέφεσαι στενά και να συνεστιάζεσαι μαζί τους, τους
τελευταίους μήνες εν, μέσω μειδιαμάτων και χειραψιών.
Ίσως και το αιφνίδιο
κλείσιμο του κοινοβουλίου ο κύριος Τσίπρας να το δέχτηκε με ανακούφιση
γατί του προσφέρει διέξοδο προκειμένου να μην πάρει ξεκάθαρη θέση για
το θέμα του κουρέματος και να τον απεγκλωβίσει από πρόσκληση
συζήτησης εκ μέρους της κυβέρνησης .
Διότι ο αγαπητός Αλέξης μπορεί να έχει επάνω του τα μύρια όσα κουσούρια, αλλά δεν είναι βλάκας.
Γιατί το λέμε αυτό;
Διότι γνωρίζει ότι
τώρα πλέον, αυτός προσωπικά, βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος γιατί
και να αναλάβει τα ηνία της Χώρας, στο σημείο που έχει φθάσει πλέον η
κατάσταση, αν προσπαθήσει να εφαρμόσει τους προεκλογικούς του
λεονταρισμούς και αντιπαρατεθεί ανοικτά κατά των διεθνών δανειστών, η
παραμονή του στην εξουσία θα έχει ταχεία ημερομηνία λήξης. Συγχρόνως δεν
θα μπορέσει να υλοποιήσει τις υποσχέσεις που εδώ και καιρό, εντελώς
δωρεάν μοίραζε στους ψηφοφόρους του.
Καταγγελία συμβάσεως,
κρατικοποίηση τραπεζών, επαναπροσλήψεις και αναπροσαρμογή του κατώτατου
μισθού, καθώς και άλλα πολλά. Όλα αυτά είναι ένα όνειρο τρελό, όνειρο
απατηλό.
Δυο είναι οι δρόμοι λοιπόν που ανοίγονται εμπρός του.
Ο ένας είναι να τα
βρει με τους δανειστές επιτυγχάνοντας λίγες ανούσιες αλλαγές και
χρονικές παρατάσεις, τις οποίες θα προβάλλει ως επιτεύγματα. Αλλά με
αυτό τον τρόπο πολλά ριζοσπαστικά στελέχη του κόμματός του θα
αντιδράσουν
σε υπέρτατο βαθμό και η κυβέρνηση του είναι πολύ πιθανόν να καταρρεύσει
εν ριπή οφθαλμού, εκτός και αν στρατολογήσει για την κάλυψη των κενών,
νέα μετριοπαθή πρόσωπα από τον ευρύτερο αποκαλούμενο κεντροαριστερό
χώρο.
Σε αυτή την περίπτωση
θα έχει και την αμέριστη στήριξη των δανειστών οι οποίοι με χαρά θα
διαπιστώσουν ότι και η νεα πολιτική ηγεσία της Χώρας θα υπηρετήσει πιστά
τα συμφέροντα τους.
Ο
άλλος δρόμος είναι να αποφύγει προς το παρόν οποιαδήποτε συνάντηση και
συζήτηση με την υπάρχουσα κυβέρνηση και κατ επέκταση οποιαδήποτε
ανάληψη ευθυνών και δεσμεύσεων και να συνεχίσει ακάθεκτος να
προσποιείται τον αδιάλλακτο
κοινωνικό επαναστάτη ασκώντας την αρνητική κριτική του επί παντός.
Άλλωστε το μόνο εύκολο για κάποιον είναι να ασκεί αρνητική κριτική σε κάθε πρόταση, χωρίς την ευθύνη της προβολής αντιπρότασης.
Και ειλικρινά ίσως ο
κύριος Τσίπρας να προτιμά την θέση του επικριτή αρχηγού της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, από αυτή του πρωθυπουργού που συνεπάγεται συμφωνίες και
λήψεις αποφάσεων. Μπορεί όμως και όχι.
Γι αυτό οι κύριοι
Σκουρλέτης και Παπαδημούλης, ας είναι λίγο πιο φειδωλοί στις δηλώσεις
τους, για το τι πρόκειται να γίνει ή όχι από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και
κυβέρνησης όσον αφορά το δανειακό χρέος, γιατί ο κύριος Τσίπρας πολλές
φορές μέχρι σήμερα έχει αποδείξει, ότι πράττει κατά το δοκούν,
αγνοώντας τους πάντες.
ΠAΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 