ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Σε
όλους αυτούς που τίμησαν με την ψήφο τους, τους κυρίους Σαμαρά και
Βενιζέλο, είτε από λόγους ανασφάλειας και φόβου για πιθανή
αποσταθεροποίηση, είτε γιατί πείστηκαν από τις προ ολίγου καιρού ψευδείς
ανακοινώσεις και
αστείες δηλώσεις, ότι πλησιάζουμε στο τέλος της κρίσης, στην έξοδο από
το μνημόνιο και ότι οι θυσίες του Ελληνικού Λαού πλέον άρχισαν να
καρποφορούν, τους ευχόμαστε ολοψύχως με τις υγείες τους.
Ήδη
από τον Οκτώβρη και με το άνοιγμα της βουλής, η οποία εχθές έσπευσε να
«κατεβάσει» ρολά, έρχεται νέα σειρά μέτρων και παρεμβάσεων. Κατάργηση
εκπτώσεων σε δαπάνες, νέο μισθολόγιο, αλλαγή μη μισθολογικών δαπανών,
πλαίσιο
ομαδικών απολύσεων, νέο ασφαλιστικό, νέες παρεμβάσεις σε γάλα, φάρμακα,
ψωμί, λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές αν κριθούν αναγκαίες. Όλα
αυτά προβλέπει το αναλυτικό κείμενο του μνημονίου (MEFP) που δεν έχει
δει ακόμη το φως της δημοσιότητας. Και δεν είναι
τα μόνα.
Φυσικά αυτό είναι κάτι που το θεωρούσαμε δεδομένο, όπως δεδομένο το θεωρούσε ο κάθε άνθρωπος που διαθέτει μια στοιχειώδη λογική.
Όπως
είχαμε ήδη αναφέρει και αιτιολογήσει σε προγενέστερα κείμενα η επίσκεψη
της κυρίας Μέρκελ, η έξοδος της Χώρας μας στις αγορές, καθώς και το
μοίρασμα μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν ήταν άλλο τι από ένα
καθαρά
επικοινωνιακό τρυκ που σκοπό είχε να αναστηλώσει το ήδη καταρρακωμένο
προφίλ της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά, ειδικά μετά τις
αποκαλύψεις Μπαλτάκου.
Με
κυρίαρχο σύνθημα την σταθερότητα και με την συνήθη τακτική που
εφαρμόστηκε καθόλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, αυτή της δημιουργίας
αισιοδοξίας και της παροχής ελπίδων, η κυβέρνηση των θεράποντων του
μνημονίου κατόρθωσε
να παραπλανήσει και να κερδίσει ακόμη μια πίστωση χρόνου.
Και
τώρα πλέον αφού κατά κάποιο τρόπο έχει την Λαϊκή εντολή είναι έτοιμη να
εφαρμόσει νέα και εξουθενωτικά οικονομικά μέτρα. Η προεκλογική ευφορία,
ήδη έχει προεξοφληθεί και κατόπιν του ανασχηματισμού που θα
ακολουθήσει,
με το πέρας του Θέρους ο νέος υπουργός οικονομικών και ο τελώνης
Θεοχάρης θα ξαναγίνουν τα πρόσωπα της ημέρας.
Σκοπός
όμως του παρόντος δεν είναι να κρίνει την αναξιοπιστία και την
αφερεγγυότητα του αστικού καθεστώτος όσον αφορά τις εξαγγελίες και τις
δεσμεύσεις του. Άλλωστε αυτό είναι γνωστό σε όλους και μόνο όσοι είναι
αθεράπευτα
ηλίθιοι το αγνοούν.
Σκοπός μας είναι να
σχολιάσουμε και να κρίνουμε τον ραγιαδισμό και την αμετανόητη υποτέλεια
που δείχνει ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνικού Λαού.
Χωρίς
κανένα απολύτως ωφελιμιστικό κριτήριο, καθημερινοί άνθρωποι με
μειωμένους μισθούς και ψαλιδισμένες συντάξεις, βεβαρημένοι με δανειακές
δόσεις και υπέρογκους φόρους, σκύβουν πειθήνια το κεφάλι και αποδέχονται
αυτούς
που τους εμπαίζουν και τους απομυζούν.
Πόσες
φορές κατά το παρελθόν, έδειξαν εμπιστοσύνη και έδωσαν την ψήφο τους το
μόνο όπλο που διαθέτουν, σε κάποια πολιτική φατρία από τις δύο που
μεταπολιτευτικά ταλανίζουν την Χώρα, η οποία όταν ανάλαβε τα ηνία, όχι
μόνο
δεν τίμησε τις δεσμεύσεις της προς τον Λαό, αλλά επιδόθηκε σε ένα
ξέφρενο φαγοπότι καταχρήσεων, χρηματισμών και διασπάθισης του δημοσίου
χρήματος;
Πόσες φορές μα την
αλήθεια οι ελπίδες και η αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον
στραγγαλίστηκε και ποδοπατήθηκε από τα παχύδερμα του πολιτικού βίου;
Πόσες
και πόσες φορές στήθηκαν στην ουρά στις διάφορες Εφορίες για να
επιτύχουν διακανονισμό του υπέρογκου φόρου που έπρεπε να πληρώσουν,
πόσες φορές δεν μπόρεσαν να ικανοποίησαν μια απλή καθημερινή τους
επιθυμία, προκειμένου
να εξοφλήσουν τα «φουσκωμένα» τιμολόγια των ΔΕΚΟ, μέσω των οποίων
συντηρείτο μια στρατιά κομματικών κηφήνων και συνδικαλιστών, πόσες φορές
δεν ένιωσαν όσον αφορά τις δανειακές τους υποχρεώσεις την οικονομική
ανασφάλεια και τον φόβο να τους πνίγει και προσπάθησαν
με νέα δάνεια να πληρώσουν τα προηγούμενα, πόσες φορές αναγκάστηκαν για
λόγους υγείας να μεταβούν σε κρατικό νοσοκομείο και εκεί αντιμετώπισαν
την απόλυτη απαξίωση και περιφρόνηση όχι εκ μέρους των λειτουργών, αλλά
εκ μέρος του συστήματος υγείας.
Και
όσο αυτοί απολύονται, βλέπουν τα καταστήματα που έστησαν με αγώνες μιας
ζωής να υπολειτουργούν και στο τέλος να βάζουν λουκέτο, τους μισθούς
και τις συντάξεις τους να εξαϋλώνονται, την φορολογία να τους πλακώνει
σαν
ταφόπλακα, τον κοινωνικό ιστό να κατακερματίζεται, όσο με τρόμο
διαπιστώνουν ότι τα σπίτια και οι οικογένειές τους αποτελούν τον εύκολο
στόχο του κάθε τριτοκοσμικού λαθρομετανάστη εγκληματία, κάποιοι άλλοι
ανώτατοι και ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και
λειτουργοί συνεχίζουν να πλουτίζουν, να διάγουν πολυτελή βίο, να
διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό και όλα αυτά όχι με την
έντιμη εργασία τους (άλλωστε είναι γεγονός, ότι με την έντιμη εργασία
δεν πλουτίζει κανείς), αλλά με καταχρήσεις, παράνομες
προμήθειες, χρηματισμούς και στενές διαπλοκές με μεγαλοεπιχειρηματίες,
μεγαλοεργολάβους και μεγαλοδημοσιογράφους.
Παρόλα
αυτά αμετανόητα και με αυτιστική εμμονή συνεχίζουν να τους ακούν, να
τους πιστεύουν και στις επόμενες εκλογές να τους ψηφίζουν δίνοντάς τους
το δικαίωμα να τους σπρώξουν πιο βαθειά μέσα στον βούρκο.
Αμετανόητοι
ραγιάδες και γραικύλοι που αντί μέσω της εκλογικής τους ετυμηγορίας να
καταγγείλουν και να κρημνίσουν στον Καιάδα της πολιτικής λήθης τους
άθλιους οικονομικούς εγκληματίες και κλέπτες που περιβλήθηκαν μανδύες
υπουργών και ανώτατων κρατικών αξιωματούχων, καθώς και όλη την
ληστοσυμμορία που αποτελεί την ακολουθία τους, τους ενδυναμώνουν και
τους επαναφέρουν στο πολιτικό προσκήνιο δίνοντάς τους την δυνατότητα να
καθορίσουν γεγονότα και καταστάσεις.
Από
το Φθινόπωρο όμως και μετά, όταν η μέγγενη θα αρχίσει πάλι να σφίγγει,
όταν η προεκλογική ευφορία των υποσχέσεων και των υπερφίαλων δηλώσεων θα
έχει απόλυτα χρεοκοπήσει, όταν τα νέα οικονομικά μέτρα θα αποτελούν
έναν
ακόμη βρόγχο που θα τους στραγγαλίζει, τότε τι μέλλει γενέσθαι; Τότε θα
αποφασίσουν να υψώσουν την φωνή της διαμαρτυρίας τους και να εκτονώσουν
το μένος τους;
Δυστυχώς όμως κατόπιν εορτής.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
