Μία ακόμη απόδειξη της καταστροφής που επιφυλλάσσεται για τον τόπο και τον Λαό από την εμμονή των κυβερνώντων, αλλά και της «δημοκρατικής «αντιπολίτευσης», να «μείνουμε ευρώ πάση θυσία», που οδήγησε στην προδοσία που περήφανου «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού είχαμε σήμερα στις αίθουσες των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, λοιπόν, η εισήγηση του γενικού εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κρίνει ασύμβατη με το κοινοτικό δίκαιο τη δυνατότητα που παρέχει η ελληνική νομοθεσία στον εκάστοτε υπουργό Εργασίας να αρνείται σε επιχειρήσεις τη διενέργεια ομαδικών απολύσεων.
Η εισήγηση έρχεται έπειτα από προδικαστικό αίτημα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), στο οποίο έχει προσφύγει η εταιρεία ΑΓΕΤ Ηρακλής. Συγκεκριμένα, η εταιρεία που ανήκει στον γαλλικών συμφερόντων πολυεθνικό όμιλο Lafarge και δραστηριοποιείται στην παραγωγή, διανομή και εμπορία τσιμέντου από το 2013, στο πλαίσιο προγράμματος αναδιάρθρωσης της παραγωγικής δομής τσιμέντου, αποφάσισε την οριστική διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου της Χαλκίδας, που απασχολούσε 236 εργαζομένους. Ακολουθώντας τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος 1387/1983, η ΑΓΕΤ Ηρακλής ζήτησε εγγράφως έγκριση από τον υπουργό Εργασίας ώστε να προχωρήσει σε ομαδικές απολύσεις, η οποία απορρίφθηκε.
Ο λόγος που η εισήγηση αυτή οδήγησε πανηγυρισμούς τόσο στην Κουμουνδούρου, όσο και στην Συγγρού προφανής. Μπορεί ο Κατρούγκαλος να βγήκε ευθύς αμέσως και να δήλωσε ότι «η κυβέρνηση θα υπερασπιστεί την κείμενη νομοθεσία», όμως αμφότερες οι δύο πλευρές γνώριζαν εξαρχής ότι αν η εισήγηση μετατραπεί σε απόφαση τότε αυτομάτως ένα κομμάτι των διαπραγματεύσεων θα λήξει άνευ πολιτικού κόστους, αφού θα επικαλούνται την απόφαση του δικαστηρίου για να μην αναλάβουν την ευθύνη.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ολόκληρη η ευθύνη είναι δική τους, αφού το μνημόνιο είναι απόρροια της δουλοπρεπούς στάσεώς τους απέναντι στην «Ευρώπη», νομοθεσία της οποίας είναι και οι ομαδικές απολύσεις και μάλιστα σχεδόν υποχρεωτική, με βάση την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας που οι ίδιοι αποδέχτηκαν.
