Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνάει την Χώρα εδώ και δύο χρόνια, προσφέροντας την καλύτερη υπηρεσία προς τους διεθνείς τοκογλύφους. Όχι μόνο επειδή έλαβε την σκυτάλη της μνημονιακής διαχείρισης και υπέγραψε ένα τρίτο πολύ χειρότερο σε περιεχόμενο Μνημόνιο, αλλά και επειδή κατόρθωσε να καλλιεργήσει την απογοήτευση, την ηττοπάθεια και την απολίτικη στάση σ’ ένα πολύ σημαντικό μέρος του Ελληνικού Λαού. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να περάσει από μια διαδικασία σοβαρής εσωτερικής διάσπασης, η οποία μπορεί να του στοίχισε στελεχιακά αλλά δεν τον επηρέασε αρνητικά στο εκλογικό επίπεδο σχεδόν καθόλου.
Προηγουμένως, ο Τσίπρας και η κλίκα του μετέτρεψαν στο ακριβώς αντίθετό της την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, με την αντιστροφή αυτή να είναι απολύτως προμελετημένη. Απλώς, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι η τρομολαγνεία των ΜΜΕ θα οδηγούσε στην επικράτηση του «ναι», οπότε αυτός ως «υπεύθυνη κυβέρνηση» δεν θα παραιτούνταν από την εξουσία προκειμένου να διαχειριστεί τη νέα κατάσταση η οποία θα προέκυπτε. Με την επικράτηση του «όχι», η οποία εξέπληξε και δυσαρέστησε (για ευνόητους λόγους) την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο μέλημα των συριζαίων ήταν το πως θα επιχειρούσαν την μεγάλη κωλοτούμπα.
Κατά τα άλλα, το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα όψη (την αριστερή) της καθεστωτικής πολιτικής. Τώρα που οι «ντούροι» προεκλογικοί αντιμνημονιακοί λόγοι έχουν πεταχθεί στον σκουπιδοτενεκέ, αποδεικνύεται ότι όλα αυτά τα ετερόκλητα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα και σχήματα που δημιούργησαν και γιγάντωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) έναν και μόνον σκοπό: τον πόθο για την συμμετοχή στην εξουσία και τη νομή της. Αυτός ακριβώς ο πόθος είναι που συνεχίζει να τους κρατάει ακόμη στην εξουσία, ο οποίος μάλιστα περνά κάθετα μέσα από τα κομματικά σώματα. Από την κορυφή μέχρι την βάση, από το κεφάλι μέχρι την ουρά. «Δεν θα μας ρίξουν από την εξουσία για ένα κωλόσπιτο» είχε πει κάποτε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος σε μια φάση κρίσης του ΠΑΣΟΚ, όταν το σκάνδαλο με την «βίλα της Εκάλης» έκανε θραύση. «Δεν θα μας ρίξουν από την εξουσία για μερικά ακόμη αντεθνικά και αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα» είναι ουσιαστικά το σύνθημα που εκφράζει κάθε συριζαίο.
Όχι μόνον τα μέλη της κυβέρνησης και τους βουλευτές, που ψηφίζουν σαν πρόβατα στην στάνη, αλλά και το κομματικό στελεχιακό δυναμικό, το οποίο δεν έχει βάλει το παραμικρό εμπόδιο σ’ αυτή την διαδικασία. Αναφερθήκαμε προηγουμένως στην καλύτερη υπηρεσία που προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στους διεθνείς τοκογλύφους. Σε αντιδιαστολή, η καλύτερη υπηρεσία προς την Αλήθεια που προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός και η πλήρης απομυθοποίηση της Αριστεράς, η οποία ως κυβέρνηση απώλεσε κάθε (ανύπαρκτο επί της ουσίας) ηθικό πλεονέκτημα και κάθε φιλολαϊκή αναφορά. Όσο για τις αναλύσεις διαφόρων πολιτικών σχολιαστών γύρω από το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» (ενίοτε και για το «φαινόμενο Τσίπρας»), η όλη τους προσέγγιση έγκειται στην σαφή προσπάθεια να δώσουν ιστορικές διαστάσεις σε μια τυπική διαδικασία εναλλαγής συστημικών κομμάτων στην καθεστωτική εξουσία, η οποία αποτελεί μόνιμο σκηνικό στην πολιτική ιστορία της Μεταπολίτευσης.
Απλώς, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα αυτό που εκμεταλλεύτηκε την μοιραία φθορά του ΠΑΣΟΚ, υποδέχθηκε τα στελέχη του τελευταίου, τα οποία θεώρησαν ως πρέπον για την βιολογική και πολιτική σωτηρία του τομαριού τους να πηδήξουν από το βυθιζόμενο καράβι και να βρουν νέο πλοίο, και έδειξε με τον χειρότερο τρόπο τι θα πει «κυβερνώσα Αριστερά». Η πολιτική ιστορία του Τόπου περιλαμβάνει κόμματα που έχουν καταβαραθρωθεί και κόμματα που έχουν αναδυθεί, η ουσία όμως της διαχείρισης της εξουσίας δεν έχει αλλάξει, με τις εναλλαγές των καθεστωτικών κομμάτων του «Συνταγματικού τόξου» να αποτελεί μονιμότητα.
Η επικείμενη εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ξεκάθαρα θέμα χρόνου. Το ζήτημα είναι αν θα συνοδεύεται και από μια (νέα) διάσπαση του μορφώματος αυτού, με φαινόμενα «πολιτικής ουράς» που θα γεννηθούν από τα διάφορα «ορφανά» του ΣΥΡΙΖΑ και τα οποία (όπως και στο παρελθόν με την ΛΑΕ ή τώρα την Πλεύση Ελευθερίας) θα επιχειρήσουν να «χαλιναγωγήσουν» την οργή και την ορμή των αηδιαζόντων και απογοητευμένων πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, ας μην αδιαφορήσουμε σ’ αυτό το φαινόμενο που θα προκύψει, φροντίζοντας να δράσουμε πριν ακόμα εκδηλωθεί. Ας καταπολεμήσουμε από τώρα τα φαινόμενα «πολιτικής ουράς», τα οποία επιχειρούν να δρουν ως αναχώματα στην έκφραση της λαϊκής οργής και εμπόδιο στην διαδρομή συνάντησης με τους Έλληνες Εθνικιστές, και ας συνεχίσουμε την ενδυνάμωση της Εθνικής και Λαϊκής Αντίστασης, εντός και εκτός Κοινοβουλίου, για την απαραίτητη και επιβεβλημένη ενίσχυση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στον Τίμιο και Νόμιμο Αγώνα της για Πατρίδα, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ευημερία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
