Με τον άκρως ελεεινό και τρισάθλιο τίτλο «Γρίβας-Διγενής. Ολέθριος για την Ελλάδα. Ολετήρας για την Κύπρο» το περιοδικό HOT DOC (ένθετο στην φιλοκυβερνητική φυλλάδα «Documento») έδειξε ότι το θράσος των εθνομηδενιστών είναι πραγματικά απύθμενο. Ο ατρόμητος μαχητής της Απελευθερωτικής Μικρασιατικής Εκστρατείας, το αγκάθι στα σχέδια των εγχώριων οργάνων του Κρεμλίνου για μπολσεβικοποίηση της Χώρας, ο φόβος και ο τρόμος των βρετανών ιμπεριαλιστών – αποικιοκρατών, ο οποίος αποθεώθηκε ακόμη και από τον Τσε Γκεβάρα και Φιντέλ Κάστρο για τις μεθόδους ανταρτοπολέμου που ακολούθησε, επιχειρήθηκε να σπιλωθεί από κάποιους ανιστόρητους-«ιστορικούς».
Η προσπάθεια συκοφάντησης του Γεωργίου Γρίβα-Διγενή από τους εθνομηδενιστές θυμίζει την «τακτική» της μύγας και του τι νόμιζε ότι έκανε σ’ όλο τον κόσμο… Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, πάρα πολλά, για το πώς επιχειρήθηκε στο πρόσωπο του πραγματικού Εθνάρχη του Κυπριακού Ελληνισμού να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα, θα σταθούμε όμως, λόγω εξοικονόμησης χώρου, σε κάτι ενδεικτικό της όλης παραχάραξης της πραγματικότητας. Γράφει στο «editorial» με τίτλο «Πρόθυμος “παρών” στις εθνικές καταστροφές» η Βασιλική Λάζου γνωστή για τον αντιεθνικισμό της: «Το 1955 η “η ευρεία παράταξη” χρειάζεται ξανά τις υπηρεσίες του και ο “Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς” σηκώνει τα όπλα εναντίον των παλιών σωτήρων του, των Άγγλων, με αίτημα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Διαχειρίζεται την υπόθεση με τον χειρότερο τρόπο. Αποκλείει τους αριστερούς από έναν αντιαποικιακό αγώνα! Καταθέτει –βεβαίως- υπάκουα τα όπλα της ΕΟΚΑ όταν οι Άγγλοι επιβάλλουν τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου».
Το πόσο άσχετη και ανιστόρητη είναι η Λάζου φαίνεται από την χρήση του «Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς». Εντελώς ανενημέρωτη είδε το Γρίβας και προφανώς θεώρησε ότι ο τίτλος του γνωστού τραγουδιού αναφέρεται στον Γεώργιο Γρίβα και τις σχέσεις του με τον τότε Βασιλέα της Ελλάδος! Βεβαίως, το συγκεκριμένο τραγούδι αναφέρεται στον Θεόδωρο Γρίβα (1797-1862) από την γνωστή Ακαρνανική οικογένεια, που κυριαρχούσε στο αρματολίκι στην περιοχή της Βόνιτσας, πολέμησε κατά την Εθνεγερσία του 1821 στην Δυτική Ελλάδα, φθάνοντας -λόγω ανδρείας- να ονομαστεί Στρατηγός, τίτλο τον οποίο έφερε μέχρι τον θάνατό του! Για τέτοια «ενημέρωση» μιλάμε…
Το χειρότερο για την Λάζου είναι ότι σε άλλο κείμενο συνεργάτη της στο ίδιο περιοδικό αποδομείται πλήρως η δική της συλλογιστική για τον Γρίβα και τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα. Γράφει συγκεκριμένα ο Γιάννης Μπαζός: «Μετά τον Φεβρουάριο του 1959 και τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου ο Μακάριος, ενώ είχε τη συγκατάθεση όλων σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων για τη συμφωνία, αντιμετώπισε νέα αντιπολίτευση από τον Γρίβα, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι είχε εγκαταλείψει την Ένωση. Η αντιπολίτευση αυτή κορυφώθηκε και κατά την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα πήρε την κατεύθυνση της βίαιης δράσης. Το ΑΚΕΛ, που διαφωνούσε με τις βάσεις και τον στρατό Ελλάδας και Τουρκίας στο νησί, ύστερα από τις εκλογές και την άνοδο του Μακάριου στην προεδρία συνεργάστηκε μαζί του και τελικά η μόνη αντιπολίτευση προήλθε από την παράταξη Γρίβα».
Επομένως, έχουμε ξεκάθαρη παραδοχή ότι ο Γρίβας επί της ουσίας δεν αποδέχθηκε ποτέ την κατάπτυστη συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, παρότι υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να καταθέσει τα όπλα μετά την προδοσία των Μακαρίου-Καραμανλή-Αβέρωφ. Έθεσε τον αρχομανή Μακάριο προ των ευθυνών του για το ναυάγιο της πολυπόθητης Ένωσης με την Μητέρα Ελλάδα. Όσο για τον «αποκλεισμό» των αριστερών από τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα, ξεχνιέται προφανώς το πώς υποδέχθηκαν την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ τόσο το ΑΚΕΛ στην Κύπρο όσο και το ΚΚΕ , το οποίο δια στόματος Ζαχαριάδη «κάρφωσε» στους άγγλους την πραγματική ταυτότητα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ με το αγωνιστικό ψευδώνυμο Διγενής.
Το ίδιο το ΑΚΕΛ μετά την «ανεξαρτησία» της Κύπρου διαφωνούσε με την παρουσία Ελληνικού Στρατού στην Κύπρο, όπως ομολογεί ο Μπαζός και συνεργάστηκε με τον Μακάριο στα ανθενωτικά και κατ’ επέκταση ανθελληνικά του σχέδια. Και τολμούν ύστερα να αμφισβητούν τον Πατριωτισμό του Γρίβα!
Αυτά τα ολίγα ενδεικτικά ως μια μικρή συνεισφορά απάντησης στην προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας για μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Η Λάζου και η παρέα της μπορεί να κινούνται στο γνωστό πλαίσιο «πας μη ελασίτης ίσον γκεσταπίτης», αλλά η παραχάραξη της ιστορικής Αλήθειας που επιχειρούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν πρόκειται να περάσει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
