Εφημερίδα «Καθημερινή»: Ο Εθνικισμός που γιγαντώνεται στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζεται με ύβρεις από το καθεστώς!

Είναι σπάνιο το γεγονός αρθρογράφος στην χώρα μας να έχει καθαρό μυαλό και η πένα του να αντικατοπτρίζει την πολιτική πραγματικότητα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι αρθρογράφοι στις μεγάλες εφημερίδες είναι ή παντελώς φελλοί ή τελούν σε καθεστώς σύγχυσης ή γράφουν κατά παραγγελία. Υπάρχουν, όμως, και οι εξαιρέσεις μία εκ των οποίων δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή», υπό την μορφή άρθρου του Κώστα Ιορδανίδη, το οποίο και σας παραθέτουμε:

«Πατριωτισμός και εθνικισμός

Διανοητική υπέρβαση απετόλμησε ο δημοσκοπικώς καταβυθιζόμενος πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, όταν προ ολίγων ημερών διακήρυξε πως «ο εθνικισμός δεν είναι πατριωτισμός και ότι ο εθνικισμός είναι η προδοσία του πατριωτισμού». Με το δέος που προκαλεί η άνοδος των νέων δεξιών κομμάτων και με το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να αφρολισθαίνει επικίνδυνα περίπου ακυβέρνητο, θα ακούσουμε πολλούς ηγέτες της Κεντροδεξιάς και της Αριστεράς να παραδοξολογούν νεολογίζοντες.

Εν πρώτοις, ο «πατριωτισμός» είναι η έκφραση, εντός συγκεκριμένων γεωγραφικών ορίων, του «εθνικισμού», που είναι η υπερκαλύπτουσα έννοια ή αντίληψη, διόλου κατ’ ανάγκην οριζόμενη διά του «αίματος», αλλά κυρίως διά μίας πολιτιστικής, θρησκευτικής και γλωσσικής συνάφειας.

Στις πολυεθνείς αυτοκρατορίες του παρελθόντος, όπως της Οθωμανικής, των Αψβούργων ή των τσάρων της Ρωσίας, η ιδέα τού ανήκειν σε ένα έθνος –όπως και εάν κανείς το ορίσει– παρέμεινε πάντα ζώσα μεταξύ ατόμων με αντίληψη εθνικής ιδιαιτερότητος, εκτός συγκεκριμένων γεωγραφικών ορίων.

Ο «πατριωτισμός», υπό την έννοια που προσδιορίσθηκε προηγουμένως, κατέλαβε θέση κυρίαρχη στην ευρωπαϊκή σκηνή, με τη δημιουργία «εθνικών κρατών» σε κλίμακα ευρεία, μετά τη Γαλλική Επανάσταση και ιδιαίτερα μετά τον Μεγάλο Πόλεμο του 1914-18 και τον διαμελισμό των αυτοκρατοριών των Οσμανλήδων και των Αψβούργων.

Ο εθνικισμός δεν εκδηλώνεται πάντα με την ίδια μορφή. Δεν είναι βαγόνι αμαξοστοιχίας κινούμενο σε ράγες. Προσανατολίζεται, εκ περιτροπής, στο ευπαθέστερο σημείου του εθνικού οργανισμού. Οταν το εθνικό κράτος υφίσταται υπονόμευση ή ξένη επιβουλή, παίρνει τον χαρακτήρα της ξενοφοβίας. Οταν τελεί υπό ξένη κατοχή, λαμβάνει τη μορφή απολυτρωτικής κινήσεως. Εχουμε, τέλος, τον ύψιστο εθνικισμό της Επαναστάσεως του 1821 εν Ελλάδι. Αυτά είναι θέματα που διαπραγματεύθηκαν άλλοι απείρως αξιότερα από τον υπογράφοντα, εδώ και αιώνες.

Ο εθνικισμός, που ενισχύεται στις ημέρες μας σε όλη την Ευρώπη, είναι συνέπεια της εκπτώσεως του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» και της αδυναμίας και της αισχίστης διαχειρίσεως των προβλημάτων από την κατεστημένη πολιτική τάξη και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με διανοητικές ακροβασίες, όπως αυτή του κ. Εμανουέλ Μακρόν.»

Θα μπορούσαμε να αναλύουμε επί μακρόν το μέγεθος της ανοησίας που εκστόμισε ο Μακρόν και την οποία στηλιτεύει ορθότατα ο Ιορδανίδης, ο οποίος τις προάλλες συμβούλευε το «συνταγματικό τόξο» να παραμερίσει τις μικροδιαφορές του γιατί ωφελείται η Χρυσή Αυγή. Αντ’ αυτού θα περιορίσουμε το σχόλιό μας στο χρησιμότατο και ορθότατο πολιτικό συμπέρασμα που εξάγει:

Ο Εθνικισμός που γιγαντώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με φληναφήματα όπως του Μακρόν, ούτε με τις συνεχείς ύβρεις που εκστομίζει εναντίον της Χρυσής Αυγής το λεγόμενο «συνταγματικό τόξο», αυτή η συμμορία των κλεφτών και των απατεώνων.

Ο Εθνικισμός σήμερα, όπως σημειώνει και ο Ιορδανίδης, λαμβάνει τον χαρακτήρα απολυτρωτικής κινήσεως αποτίναξης του ζυγού της παγκοσμιοποίησης, της πολιτικής ορθότητας και της καταδυνάστευσης αυτού του τόπου από τους διεφθαρμένους. Συνεπώς, ας μην ψάχνουν σε λεκτικές και... νομικές ακροβασίες (όπως ομολογούσαν κάποτε «Τα Νέα» για την δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής) την συνταγή της αντιμετωπίσεώς του.

Κώστας Αλεξανδράκης