Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία προκειμένου να διαπιστώσουμε, για μια ακόμη φορά, την λογική του «ομφάλιου λώρου» που συνδέει όλο (σχεδόν) το υπόλοιπο φάσμα της αριστεράς με το κυβερνών κόμμα στην εθνομηδενιστική αντίληψη και αντιμετώπιση των Εθνικών θεμάτων. Η μόνη διαφορετική στάση της υπόλοιπης, μη κυβερνητικής αριστεράς, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με την μνημονιακή στροφή του, από την στιγμή που αυτός ανήλθε στην εξουσία.
Από εκεί και πέρα, οι ομοιότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με το κυβερνών κόμμα στον εθνομηδενιστικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα Εθνικά θέματα είναι εντυπωσιακά εφιαλτική, καθώς υπάρχει μια… σύμπτωση ταύτισης απόψεων στην «δικαιωματική» και «αντιεθνικιστική» ρητορική. Μια «αντιπολιτευόμενη» αριστερά, η οποία κάνει κριτική στην «κυβερνητική αριστερά» μόνο σε ζητήματα οικονομικής διαχείρισης των Μνημονίων, αλλά στα θέματα εθνικής αποδόμησης δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να σέρνεται από πίσω της και να ταυτίζεται σε σχεδόν απόλυτο βαθμό με αυτήν. Συμμετείχε (κι αυτή) στην προσπάθεια τρομοκράτησης κατά των μαθητών που έκαναν κατάληψη για την Μακεδονία ΜΑΣ, δεν είπε την παραμικρή αρνητική λέξη εναντίον της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ ταυτόχρονα κατήγγειλε τα Συλλαλητήρια για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας ως «εθνικιστικά» και «ακροδεξιά», σε μια αγαστή συνύπαρξη με τους φιλελεύθερους κοσμοπολίτες.
Το θέμα, λοιπόν, είναι βαθύτερο, καθώς έχει να κάνει με το γενικότερο ιδεολογικοπολιτικό χαρακτήρα της αριστεράς στην Χώρα μας. Τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το λαϊκό αίσθημα, την κοινωνική διαστρωμάτωση, την μόνιμη διεθνιστική οπτική της, την συνοδοιπορία με την παγκοσμιοποίηση, την εντελώς στρεβλή αντίληψη που έχει για την Εθνική διάσταση και την απαραίτητη-αδιαχώριστη σχέση που αυτή έχει με το κοινωνικό ζήτημα. Όσο για εκείνους τους αριστερούς (βλέπε ΚΚΕ και τις παραφυάδες του), που η όποια «αντίδρασή» τους στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών εξαντλείται στην καταγγελία της εμπλοκής του ΝΑΤΟ, χωρίς να επεκτείνεται στην ουσία του θέματος που είναι το όνομα του γειτονικού κρατιδίου, η στάση τους είναι ξεκάθαρα αναιμική και υποκριτική, με την τελική καταγραφή να είναι σαφώς υπέρ της κυβερνητικής θέσης.
Γι’ αυτό, παρά τις όποιες διαφορές και διαφωνίες μέσα στο πλαίσιο του αριστερού καιροσκοπισμού, όλες οι πολιτικές κινήσεις και αναφορές της αριστεράς τόσο στο ζήτημα της Μακεδονίας ΜΑΣ όσο και τα άλλα Εθνικά θέματα είναι σαφέστατα αντεθνικές και αντιλαϊκές, ακριβώς γιατί το «σαράκι» του διεθνισμού που την διακατέχει από την στιγμή της γέννησής της την έχει μολύνει ανεπανόρθωτα και σε μη αναστρέψιμο βαθμό.
