ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μετά τα καταιγιστικά γεγονότα που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο και που είχαν σαν αποτέλεσμα, το προσχεδιασμένο ζητούμενο, δηλαδή την καταστροφή του τραπεζικού τομέα, την υφαρπαγή των ξένων καταθέσεων, την κατακρήμνιση της εργασιακής διασφάλισης, τον κατακερματισμό της κοινωνίας και τέλος την απόλυτη οικονομική κατοχή της νήσου, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η ανατολή μίας νέας αποικιοκρατικής εποχής, είναι πλέον γεγονός . Επίσης, η αναγκαστική υποθήκευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, -αν φυσικά συναινέσει τώρα πλέον και η Τουρκία- είναι θέμα χρόνου. Η απόλυτη καταστροφή ξεκίνησε, το σκοτεινά σχέδια αφανισμού του Ελληνισμού καθημερινά κατακτούν όλο και περισσότερο έδαφος και ενώ οι διεθνείς τοκογλύφοι μαζί με τους εν Ελλάδι και εν Κύπρω εντόπιους θεράποντες τους, πανηγυρίζουν, διάφοροι αφελείς, ανόητοι, επιπόλαιοι, δεν ξέρουμε πως να τους χαρακτηρίσουμε αναλυτές, συνεχίζουν να διερωτώνται και να διασκέπτονται σχετικά με το γιατί οι Ρώσοι δεν στάθηκαν αρωγοί στο Κυπριακό πρόβλημα, δεν πρόσφεραν την οικονομική τους στήριξη, δεν δήλωσαν αμέριστη συμπαράσταση στους εδώ και πολλά χρόνια υποτιθέμενους φίλους και συνεργάτες τους..............................
Καιρός λοιπόν είναι να δούμε τα γεγονότα και τις καταστάσεις όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα επιθυμούσαμε να είναι.
Είναι πασίγνωστο και κοινό μυστικό, ότι τα Ρωσικά κεφάλαια που εδώ και δεκαετίες και συγκεκριμένα μετά την αποσοβιετοποίηση της Ρωσίας κατατέθηκαν στις Κυπριακές τράπεζες, αποτελούν κατά μεγάλο μέρος "μαύρο χρήμα", προϊόν αδιαφανών και μη νομίμων ενεργειών, παρόλο που οι εταιρείες-βιτρίνες που συστήθηκαν προκειμένου να ανοιχθούν οι λογαριασμοί που θα φιλοξενούσαν αυτά τα χρήματα, αναφέρουν ως αντικείμενο εργασιών ασαφείς, τυποποιημένες και εντελώς γενικές και αόριστες δραστηριότητες. Δραστηριότητες που δεν αφορούν εμπόριο, ή αγοραπωλησίες και επομένως δεν απαιτούν γραφεία, λογιστήρια, ή αποθηκευτικές εγκαταστάσεις.
Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν οι δικαιούχοι αυτών των κεφαλαίων, που το ποιόν τους είναι γνωστό και ως εκ τούτου, αποφεύγουμε να αναλύσουμε, να διακατέχονται από συνειδησιακά διλήμματα, ή συναισθηματικές αμφιταλαντεύσεις σε σχέση με το αν θα στηρίξουν την καταρρέουσα οικονομία της χώρας, της οποίας τα υψηλά τραπεζικά επιτόκια και τα φορολογικά ευεργετήματα απολάμβαναν εδώ και δεκαετίες;
Ηδη εδώ και ημέρες πολλοί Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες, οι οποίοι απέκτησαν τα χρήματα τους δια της νομίμου οδού, ή όχι, βρίσκονται με τα ιδιωτικά τους τζέτ στο νησί, μαζί με δικηγόρους και λογιστές, περιμένοντας να ανοίξουν οι τράπεζες για να εφορμήσουν και να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Επίσης είναι βέβαιον ότι ήδη έχουν βρει νέους προορισμούς, -πολύ πιθανόν και Γερμανικές τράπεζες- καθώς και νέους όρους συνεργασίας.
Ας έλθουμε τώρα στην Ρωσική Ομοσπονδία και στην παντελή αδιαφορία της για στήριξη και βοήθεια. Ας μην εκπλησσόμαστε και ας μην αναρωτιόμαστε γιατί. Το συμφέρον των Ρώσων στην παρούσα στιγμή, είναι οι καλές σχέσεις με την Γερμανία και κατ επέκταση με την ΕΕ. Οι Γερμανικές βαριές βιομηχανίες είναι οι καλλίτεροι πελάτες τους, όσον αφορά την προμήθεια υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, όπως επίσης οι Τούρκοι θα είναι οι αυριανοί τους συνέταιροι όσον αφορά την εγκατάσταση και διέλευση πετρελαϊκών αγωγών μέσα από το Τουρκικό έδαφος. Τέλος ένα μέρος των διαφυγόντων καταθέσεων είναι πολύ πιθανό να επιστρέψει σε Ρωσικές τράπεζες, με άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση των φορολογικών εσόδων για το κράτος.
Ας αναλύσουμε όμως το θέμα, καθαρά ιστορικά και ας αναζητήσουμε, πότε οι Ρώσοι βοήθησαν τον Ελληνισμό. Η απάντηση είναι απλή. Ποτέ! Ποτέ δεν βοήθησαν, ενώ αντιθέτως με την πολιτική και στάση τους επέφεραν δυσβάσταχτα δεινά.
Ας αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα.
Το 1770 όταν οι αδελφοί Ορλώφ με εντολή της αυτοκράτειρας Αικατερίνης κατά την διάρκεια του τότε διεξαγόμενου Ρωσοτουρκικού πολέμου προσπαθώντας να επιτύχουν την επικράτηση και νίκη του στόλου τους στο Αιγαίο, καθώς και να δημιουργήσουν ενα ισχυρό αντιπερισπασμό, δίδοντας υποσχέσεις για στήριξη και Ρωσική βοήθεια και εκμεταλλευόμενοι τον πόθο και την λαχτάρα των υπόδουλων Ελλήνων για την ελευθερία τους, επέτυχαν την εξέγερση τους, στην Πελοπόννησο και την Κρήτη. Οι Ορλώφ, μετά από πολλές αποτυχημένες επιχειρήσεις και χαμένες μάχες καθώς και μια μεγάλη περίοδο απραξίας, παραμένοντας ελλιμενισμένοι στην Νάουσα της Πάρου, μέχρι την υπογραφή της συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) επέστρεψαν στην Ρωσία εγκαταλείποντας τις εξεγερθείσες περιοχές, εντελώς απροστάτευτες στο μένος και στην δίψα, για σφαγή και αφανισμό των ορδών των Τουρκαλβανών που εστάλησαν από την Υψηλή Πύλη για να τιμωρήσουν με λουτρό αίματος τους επαναστατημένους Ελληνες.
Στις 6 Ιουνίου του 1821, στην μάχη του Δραγατσανίου οι επαναστατικές δυνάμεις του πρίγκηπα Αλεξάνδρου Υψηλάντη, αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας και υπασπιστή του Τσάρου, νικήθηκαν από τα Τουρκικά στρατεύματα. Στην μάχη αυτή ο Ιερός Λόχος που απαρτίζονταν από την αφρόκρεμα των Ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού, κατεσφαγιάσθη από τους Τούρκους σπαχήδες. Ο πρίγκηπας Υψηλάντης ήταν πάντοτε της άποψης, η Ελληνική επανάσταση να ξεκινήσει από τις ηγεμονίες της Βλαχίας και Μολδαβίας, στις οποίες, λόγω του ότι τελούσαν υπό καθεστώς Ρωσικής κηδεμονίας, ο Σουλτάνος δεν θα μπορούσε να στείλει στρατιωτικά τμήματα, από φόβο μήπως τον χτυπήσουν οι Ρώσοι. Δυστυχώς έσφαλε, υπολογίζοντας στην Ρωσική σύμπνοια και στην Ορθόδοξη ταυτότητα. Οι Ρώσοι αβίαστα επέτρεψαν την είσοδο ισχυρών Τουρκικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα η επανάσταση στις ηγεμονίες να κατασταλεί και ο ίδιος ο Υψηλάντης να περατώσει τον βίον του στις Τουρκικές φυλακές.
Στις 3 Μαρτίου του 1921 υπεγράφη το σύμφωνο Ρωσοτουρκικής φιλίας μεταξύ του ηγέτη των μπολσεβίκων Λένιν και του Μουσταφά Κεμάλ, βάσει του οποίου η νεοσύστατη τότε Σοβιετική Ένωση παρείχε σημαντική υλικοστρατιωτική βοήθεια, καθώς και χρήματα στο κίνημα των Νεότουρκων. Ο Λένιν ενίσχυσε την Τουρκία αφ ενός μεν γιατί το Σοβιετικό καθεστώς αποκλεισμένο και απομονωμένο από την δυτική κοινωνία, έψαχνε ανοίγματα σε νέους φίλους και συμμάχους και η αντιιμπεριαλιστική εκστρατεία του Λένιν ταίριαζε απόλυτα με το πολιτικό πρόγραμμα του Κεμάλ που ουσιαστικά στρεφόταν κατά των νικητών του Α΄παγκοσμίου πολέμου, αφ ετέρου δε, για να εκδικηθεί την Ελλάδα που συμμετείχε με μία μεραρχία στο εκστρατευτικό σώμα της Δύσης στην Ουκρανία, εναντίον των μπολσεβίκων. Η Ρωσοτουρκική συμφωνία, είναι ένας από τους κυριότερους λόγους της ήττας του Ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία, καθώς και της κατοπινής Μικρασιατικής καταστροφής
Μέχρι στιγμής λοιπόν βλέπουμε, ότι όποτε ο Ελληνισμός είχε την ανάγκη της βοήθειας και της στήριξης του "ξανθού γένους", πάντα απέμενε μόνος και εκτεθειμένος, εντελώς ανυπεράσπιστος, αγωνιζόμενος με νύχια και με δόντια.
Γιατί λοιπόν στην σημερινή δεινή κατάσταση και στην μεθοδευμένη οικονομική καταστροφή που αντιμετωπίζει ο Κυπριακός Ελληνισμός οι Ρώσοι να δώσουν χείρα βοηθείας; Τα συμφέροντα και οι εμπορικές τους συμφωνίες με τους ισχυρούς της ευρωζώνης, καθώς και οι προοπτικές μελλοντικής συνεργασίας με την Τουρκία, τους υπαγορεύουν, να εγκαταλείψουν την Κύπρο αβοήθητη στην μοίρα της.
Επειδή όμως σαν Εθνικιστές, οφείλουμε να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί γίνεται και να λέμε πάντα την αλήθεια, πρέπει να δώσουμε και μια διαφορετική ερμηνεία, και να αναλύσουμε μια αντίθετη άποψη, όσον αφορά την Ρωσική αδιαφορία, απέναντι στην επικείμενη οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Κυπριακής δημοκρατίας.
Οι Ρώσοι ως λαός, αναμφισβήτητα είναι υπερήφανοι και φιλοπάτριδες και τα εβδομήντα χρόνια του σοβιετικού καθεστώτος, δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από μέσα τους, την ανάμνηση και το όραμα της αυτοκρατορίας.
Η απόφαση της Κυπριακής δημοκρατίας, να δεχθεί έστω, να συζητήσει και να παραθέσει προς ψήφιση νομοσχέδιο για το "κούρεμα" των Ρωσικών καταθέσεων ερμηνεύθηκε από αυτούς σαν απόλυτη προσβολή και αγνωμοσύνη της Κύπρου απέναντι σ' αυτούς, που όχι μόνο για πολλά χρόνια στήριζαν με την εμπιστοσύνη και τα κεφάλαια τους το Κυπριακό τραπεζικό σύστημα, αλλά και πριν δυο περίπου έτη εκταμίευσαν χαμηλότοκο και άνευ εξασφαλίσεων δάνειο 2,5 δις προκειμένου να στηρίξουν επιπλέον την οικονομία της νήσου.
Όταν λοιπόν ο πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας στέλνει στην Ρωσική πρωτεύουσα τον υπουργό οικονομικών κύριο Σαρή, έναν άνθρωπο που ενέδωσε αμαχητί στις απαιτήσεις του Eurogroup όσον αφορά το ¨κούρεμα" και μάλιστα τον στέλνει χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και αιτήματα, χωρίς προτάσεις, χωρίς να συνοδεύεται από ενα ισχυρό οικονομικό επιτελείο τεχνοκρατών, πως είναι δυνατόν οι ήδη έξαλοι και αρνητικά διακείμενοι Ρώσοι να δεχτούν να συζητήσουν καν μαζί του.
Είναι σαν κάποιος να διαρρήξει την οικία μας και σε τρεις ακριβώς ημέρες από την διάρρηξη, να εμφανιστεί ενώπιον μας και να ζητά οικονομική βοήθεια.
Θεωρούμε ότι, ούτε και ο ίδιος ο κύριος Αναστασιάδης, ο έβδομος πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας, (άραγε θα υπάρξει όγδοος; Ή ο όγδοος δεν θα μιλά Ελληνικά και θα τιτλοφορείται κυβερνήτης, όπως ο Τζών Χάρντινγκ) αν αποφάσιζε να ρίξει τα μούτρα του, να αποποιηθεί τον ανυπέρβλητο εγωκεντρισμό του και να μεταβεί στην Μόσχα, θα επιτύγχανε την στήριξη τους. Το μόνο βέβαιον ήταν ότι και αυτός θα εισέπραττε την περιφρόνηση τους.
Οι Ρώσοι, έδειξαν εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν διάκεινται φιλικά προς την νέα κυβέρνηση καθώς και ότι είναι αδιαπραγμάτευτοι, όσον αφορά την ερμηνεία, σαν φιλοσοφική έννοια και την εφαρμογή στην πράξη, του όρου "Πίστη¨.
Ισως, και επισημαίνουμε ίσως, να μην τον θέλουν ούτε ζωγραφιστό, τον έβδομο πρόεδρο, όχι μετά τα ολέθρια τεκταινόμενα, αλλά αρχής εξ αρχής.
Ως εκ τούτου συμπερασματικά, η θέση του Κινήματος μας όσον αφορά την εκπλήρωση των κατά καιρούς προφητειών, για την σωτηρία που θα επέλθει από το ξανθό γένος, είναι επιφυλακή και στάση αναμονής. Κάνουμε ιστορικές αναφορές και αναλύσεις γεγονότων, κατηγορηματικά δεν επικροτούμε και καταδικάζουμε την ίσως όχι αναίτια, άρνηση βοηθείας της "Αρκούδας" στον Κυπριακό Ελληνισμό, αλλά δεν αποκλείουμε επ ουδενί την μεταστροφή της Ρωσικής πολιτικής και την θετική και ουσιαστική στήριξη του Μητροπολιτικού και Κυπριακού Ελληνισμού, σε οικονομικό, πολιτιστικό και στρατηγικό επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι, οι Ρώσοι εκχριστιανίστηκαν και εκπολιτίστηκαν από εμάς. Οι μοναχοί Κύριλλος και Μεθόδιος συνέταξαν το αλφάβητο και τους δίδαξαν γραφή και ανάγνωση. Ο Ρωσικός λαός πάντα ένιωθε και νιώθει ευγνωμοσύνη προς τον Ελληνισμό με τον οποίον, εκτός από τα φώτα του πολιτισμού που δέχθηκε, τον συνδέει ένας άρρηκτος και προαιώνιος δεσμός. Η Ορθοδοξία.
Εκτός αυτού μια παμπάλαια και άκρως σημαντική επιδίωξη των Ρώσων απο την εποχή της αυτοκρατορίας, μπορεί πλέον να υλοποιηθεί. Η διέξοδος στο Αιγαίο, ο ελλιμενισμός και ο ανεφοδιασμός του στόλου σε λιμένες της Κύπρου, όπως επίσης η προοπτική δημιουργίας μιας ισχυρής εταιρείας Ρωσικών και Ελληνοκυπριακών συμφερόντων με αποκλειστικό αντικείμενο την εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, τόσο στην λεκάνη του Ηροδότου, όσο και στα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ.
Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι στο μέλλον, η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί να αποτελέσει έναν πολύτιμο και ισχυρό σύμμαχο στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, φθάνει η διαπραγμάτευση και οι συμφωνίες σε οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, να πραγματοποιηθούν από ηγεσίες και πρόσωπα που πάνω απ όλα προτάσσουν το συμφέρον του Έθνους και την ευημερία του Ελληνισμού και όχι τις θέσεις του εφιαλτικού διδύμου Μέρκελ-Λαγκάρντ.
Και αυτές αναμφισβήτητα δεν είναι άλλες, από τις Εθνικιστικές ηγεσίες.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
