ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μελετώντας την παγκόσμια πολιτική και στρατιωτική ιστορία και αναλύοντας τις μεθόδους και τους τρόπους εφαρμογής και υλοποίησής της εξωτερικής πολιτικής των λεγομένων μεγάλων δυνάμεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κυρίαρχος τρόπος, ήταν, είναι και θα παραμείνει το αγγλοσαξονικό μοντέλο.
Είναι ενα σύστημα το οποίο εφαρμόστηκε κατά κόρον τους τελευταίους αιώνες σε πολλές χώρες, σε πολλές γωνιές του πλανήτη, εκεί όπου τα βρετανικά συμφέροντα για λόγους στρατηγικούς, πολιτικούς ή οικονομικούς, ήταν απαραίτητο να εγκαθιδρυθούν και να επικρατήσουν.
Το αγγλοσαξονικό σύστημα επιβολής αναλυόμενο με τον απλούστερο τρόπο, είναι η άμεση στρατιωτική εισβολή και επικράτηση στην χώρα που αποτελεί το ζητούμενο κτήσης-αποικίας, με επακόλουθο την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κατοχή της.
Με αυτό τον τρόπο η Μεγάλη Βρετανία, εδώ και αιώνες, ύφαινε τις διεθνείς συνωμοσίες και άπλωνε τα αποικιοκρατικά της πλοκάμια σε όλη την Γη, διατηρώντας αποικίες, ισχυρές στρατιωτικές βάσεις και οικονομικά ανθηρές κοινότητες Βρετανών αποίκων σε κάθε σημαντικό και καίριο γεωπολιτικό σημείο. Οπως για παράδειγμα στην Κύπρο και στο Γιβραλτάρ, τα δυο ακραία γεωγραφικά όρια της Μεσογείου, στην Ινδία, Σιγκαπούρη, Κένυα και σε πολλά άλλα................
Κατά την διάρκεια του Δευτέρου παγκοσμίου το τρίτο Ράιχ κυκλοφόρησε ένα προπαγανδιστικό, αλλά απόλυτα αληθές φυλλάδιο, που εν τέλει απεδείχθη προφητικό. Έδειχνε σε μια εικόνα τις Βρετανικές νήσους και σε μια άλλη την αυτοκρατορία όπως είχε εξαπλωθεί στην Οικουμένη. Κάτω από τις φωτογραφίες παρατίθετο το εξής σχόλιο.
"Η Αγγλία ξεκίνησε από ένα νησί και κατέκτησε το ένα τρίτο του κόσμου. Αλλά πολύ σύντομα θα επιστρέψει ξανά σε αυτό το νησί".
Εκτός αυτού σε όποια χώρα οι δυνάστες Βρετανοί πατούσαν το πόδι τους εφάρμοζαν άμεσα την αρχή του "Διαίρει και βασίλευε", υποδαυλίζοντας στους γηγενείς πληθυσμούς, θρησκευτικά, φυλετικά και πολιτισμικά μίση. Έτσι οι υπόδουλοι λαοί βιώνοντας την κατοχή μέσα από μια λανθάνουσα και αποπροσανατολισμένη συνειδησιακά κατάσταση, δεν στρέφονταν εναντίον του Βρετανού κατακτητή και δυνάστη, αλλά εναντίον του ομοεθνούς των, που συμπτωματικά, ανήκε σε άλλη φυλή, ή είχε διαφορετική θρησκεία. Πολλές φορές οι κατακτητές προσεταιρίζονταν ενα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού προσφέροντας του αξιώματα και δικαιοδοσίες, φυσικά όχι καίριες, ή εντάσσοντας το στους μηχανισμούς καταστολής. Όπως παραδείγματος χάριν οι Τούρκοι επικουρικοί αστυνομικοί στην Κύπρο, ή οι προτεστάντες στην Ιρλανδία. Πολλές φορές αυτοί επεδείκνυαν προς τον υπόδουλο λαό, αγριότητα και μένος μεγαλύτερο των κατακτητών, με αποτέλεσμα το μίσος και η διχόνοια να γιγαντώνονται και να μεταβιβάζονται από γενεές σε γενεές.
Αυτό εν ολίγοις είναι το Αγγλοσαξονικό μοντέλο εξωτερικής πολιτικής.
Απο την άλλη υπήρξε και υπάρχει το τέως Σοβιετικό και νυν Ρωσικό μοντέλο.
Εδώ μιλάμε για την ίδια ακριβώς τακτική, πλην όμως αποκλειστικά και μόνο στην "γειτονιά". Ποτέ στην μακρόχρονη ιστορία τους οι Ρώσοι δεν απεφάσισαν να παρέμβουν ή να επέμβουν δυναμικά και καθοριστικά σε μια χώρα που γεωγραφικά απείχε από την δική τους. Τουναντίον σε χώρες με κοινά σύνορα όπως αυτές του τέως ανατολικού μπλοκ, ή χώρες όπως η Ουκρανία, Γεωργία και ασιατικές χώρες κείμενες στην "γειτονιά τους" οι στρατιωτικές επεμβάσεις ήταν άμεσες και σκληρές, άλλοτε για να στηρίξουν τις εγκάθετες από αυτούς τοπικές κυβερνήσεις, ενάντια σε λαϊκές εξεγέρσεις, όπως στην Ουγγαρία το 1956, ή στην Τσεχοσλοβακία στην γνωστή Άνοιξη της Πράγας το 1968 και άλλοτε για να γκρεμίσουν την υπάρχουσα κυβέρνηση, αντικαθιστώντας την με αντίστοιχη που να απαρτίζεται από απόλυτα ελεγχόμενα πρόσωπα, όπως στο Αφγανιστάν το 1979.
Με την πάροδο των χρόνων και με την εξέλιξη του κεφαλαιοκρατικού συστήματος μέσω της διεθνοποίησης και φιλελευθεροποίησης, το παιχνίδι έπαψε πλέον, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, να καθορίζεται δια των όπλων και οι χώρες-πιόνια μετακινήθηκαν πάνω στην οικονομική σκακιέρα των ισχυρών της διεθνούς οικονομίας.
Τώρα πλέον η εισβολή στις υπό κατάκτηση χώρες δεν πραγματοποιείται με κανονιοφόρους, μεταγωγικά και αποβάσεις πεζοναυτών, αλλά καταρχήν με την κατάκτηση της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, μέσω της εκλογικής διαδικασίας, με την εκλογή επαγγελματιών πολιτικών, προσώπων φιλόδοξων και απάτριδων που στερούνται αρχών, ήθους και ευθιξίας, αλλά αποτελούν απόλυτα φερέφωνα και πειθήνια όργανα των ισχυρών. Στην συνέχεια με την καταστροφή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, μέσω της συρρίκνωσης και παροπλισμού του εξαγωγικού
εμπορίου που σε συνδυασμό με την παροχή συνεχών επιδοτήσεων, δήθεν για λόγους ανάπτυξης, αλλά στην ουσία αποκλειστικά για την συντήρηση του πελατειακού κράτους και των ευεργετημένων ψηφοφόρων των εγκάθετων κυβερνήσεων οδηγούν στην δημιουργία δυσθεόρατου εξωτερικού χρέους. Κατόπιν τούτου το δεύτερο μέρος του σχεδίου αρχίζει να υλοποιείται, με την περικοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, με την κατακρήμνιση των εισοδημάτων και της αγοραστικής δυνατότητας του μέσου πολίτη, με την καταστροφή ασφαλιστικών οργανισμών, με την παράλυση του εμπορίου και του τομέα παροχής υπηρεσιών. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού και την υποβολή ενός καθεστώτος φτώχειας που ξεκινάει από την μεσαία τάξη την λεγόμενη αστική και καταλήγει στις οικονομικά ασθενέστερες. Μέσα λοιπόν από ένα γενικευμένο καθεστώς οικονομικής και κοινωνικής αθλιότητας, μέσα απο τον καθημερινό φόβο, την ανασφάλεια και την οργιώδη καταστροφολογία των εγκάθετων ΜΜΕ, η οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κατοχή της χώρας και του λαού της έχει πλέον επιτευχθεί. Εχει δηλαδή επιτευχθεί το ίδιο ακριβώς αποικιοκρατικό αποτέλεσμα, όπως στο παρελθόν αλλά αυτή την φορά χωρίς όπλα και χωρίς στρατιωτική επέμβαση. Η χώρα έχει κατακτηθεί και οι νέοι οικονομικοί πάτρωνες, είτε λέγονται ΕΚΤ ή ΔΝΤ, ή όπως αλλιώς, λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο, υπό τους ήχους της παιανίζουσας ορχήστρας των εντόπιων κυβερνητικών και πολιτικών ανδρεικέλων
Ετσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει στην Πατρίδα μας, έτσι ακριβώς συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο.
Η Ευρώπη του βορρά, η ισχυρή Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ, του κυρίου Ολάντ, του κυρίου Σόιμπλε και της κυρίας Λαγκαρτ αποφάσισαν να δημιουργήσουν νέες αποικίες στον Ευρωπαϊκό Νότο, υποδουλώνοντας τους λαούς υπό καθεστώς, απόλυτης οικονομικής εξαθλίωσης.
Αντί πλέον οι ισχυροί της Ευρώπης να τροφοδοτούν και να εφοδιάζουν τις βαριές βιομηχανίες τους με Ρωσικά πετρέλαια και φυσικό αέριο τα οποία αγοράζουν ακριβά, θα αποκτήσουν τα δικά τους ενεργειακά αποθέματα απο τα υποθηκευμένα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου εντελώς δωρεάν. Τοιουτοτρόπως το κόστος παραγωγής των βιομηχανικών προϊόντων τους θα μειωθεί σημαντικά καθιστώντας τους πλέον ανταγωνίσιμους σε σχέση με τις αγορές της Κίνας και της Ινδίας, οι οποίες θα συνεχίσουν να προμηθεύονται υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο απ τους Ρώσους.
Επίσης και το εργατικό τους κόστος θα μειωθεί σημαντικά, αφού στις χώρες τους θα αρχίσει να συρρέει από τον Ευρωπαϊκό νότο φθηνό και εξαθλιωμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Η νέα αποικιοκρατική εποχή βασισμένη στο παλαιό και αποτελεσματικό Αγγλοσαξονικό σύστημα έχει πλέον ανατείλει.
Ελληνες και Ελληνοκύπριοι αδελφοί, θα παραμείνουμε απλοί θεατές, βλέποντας τους διεθνείς τοκογλύφους και απατεώνες να καταστρέφουν τις Πατρίδες μας, να κρημνίζουν τον Πολιτισμό μας, να καταρρακώνουν την Υπερηφάνεια μας, να υποθηκεύουν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας;
Ας ενώσουμε τις φωνές μας βροντοφωνάζοντας ΟΧΙ σε αυτούς που αποφάσισαν τον αφανισμό του Ελληνισμού και στους εγχώριους υπηρέτες τους.
Μόνοι μας θα πολεμήσουμε, θα αγωνισθούμε, θα εργασθούμε σκληρά για την αναγέννηση του Έθνους μας
Ετσι και το 1821 οι πρόγονοι μας, μόνοι, χωρίς βοήθεια, ενάντια σε κάθε λογική ξεσηκώθηκαν αποφασισμένοι να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν.
Για εμάς δεν υφίσταται το δίλημμα του φυσικού θανάτου, αλλά το δίλημμα του οικονομικού, συνειδησιακού και πνευματικού θανάτου.
ΟΧΙ στα σχέδια της ΕΚΤ και του ΔΝΤ για τον αφανισμό του Ελληνισμού.
ΟΧΙ στους εγχώριους πολιτικούς θεράποντες της Μέρκελ και της Λαγκάρτ
Η Νίκη είναι δική μας.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
