Τρόικα, μνημόνιο, eurogroup, ευρωπαϊκή επιτροπή, commission, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Moody’s, Fitch, τραπεζικοί οίκοι,δάνεια, χρεολύσια, επιτόκια, τόκοι, εισόδημα, ανάπτυξη, παραγωγικότητα,δημόσιες επενδύσεις, ενημέρωση, καναλάρχες, δημοσιογράφοι, πλανητάρχης,πρόεδρος δημοκρατίας, κοινοβούλιο, βουλευτές, νομοθεσία κ. λ. π. Μια σειρά λέξεων, εννοιών, τίτλων που φαινομενικά καθορίζουν τη ζωή μας και την πορεία του τόπου, του ψευδορωμαίικου. Το ερώτημα που τίθεται είναι: "Έχουν τη δύναμη να προσδιορίσουν την ύπαρξή μας και να περιχαρακώσουν την ψυχή μας";
Έννοιες τόσο κενές και τόσο λίγες μπροστά στο Μεγαλείο του Ανθρώπου, μπροστά στο Μεγαλείο της Ψυχής του Έλληνα. ....................
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ υπήρξαμε πριν από αυτές τις έννοιες. Μεγαλουργήσαμε χωρίς όλες αυτές τις έννοιες και θα υπάρχουμε και θα μεγαλουργούμε για χίλια χρόνια χωρίς αυτές τις έννοιες.
Συναντηθήκαμε στο λυκαυγές της Ιστορίας γιατί εμείς οι ίδιοι είμαστε η Ιστορία. Κάθε γέλιο, κάθε χαρά, κάθε δάκρυ έγινε τραγούδι στα χείλη του λαού μας. Ο άθλος γέννησε τον αθλητισμό. Ο Έλληνας γέννησε τους Θεούς, του Ημίθεους και τους Ήρωες. Ο Έλληνας ΜΟΝΟ ήταν ημίθεος γεννημένος από Θεούς για να ξεπεράσει με τους άθλους του (τη ζωή του) τους ίδιους τους Θεούς.
Σαν ψίθυρος ακούγεται στ’ αυτιά μου το πάφλασμα των ορμητικών Μυρμιδόνων στις ακτές της Τροίας. Και να! Μπροστά τους προχωρούν οι πρόγονοί τους οι Ηρακλειδείς, ο Θησέας, ο Προμηθέας. Ναι! Σαν κι αυτόν μπορούν να καούν οι ψυχές των πολεμιστών, στη φλόγα της πίστης και του πάθους της ζωής για μια στιγμή… για μια στιγμή που θα ξεπεράσουν σε ανδρεία ακόμη και τους Θεούς τους και θα μεταβούν στα Ιλίσια πεδία.
Αυτοί μας δείχνουν τη μοίρα του Έλληνα.Αυτοί μας προσδιορίζουν το πεπρωμένο του Έλληνα, που δεν είναι τίποτα άλλο από Αγώνας, Μάχη, Θυσία, πειθαρχία, υπακοή, αφοσίωση, ανδρεία, γενναιότητα, τέχνη,πολιτισμός και στο τέλος το γλυκό χάδι του Ανθρώπου- Θεού ο θάνατος, η κάθοδος στον Άδη μα και η επιστροφή του απ’ αυτόν για μια υπόσχεση, για μια Μάνα, για μια Αγάπη.
Αυτή είναι η Ιστορία μας: ένας Μύθος, ένας Θρύλος ανάμεσα στην Αλήθεια και το Όνειρο. Μόνο εμείς μπορούμε και κάνουμε την Αλήθεια μας όνειρο και το όνειρό μας Αλήθεια. Μόνο εμείς μπορούμε να περπατάμε και να ζούμε μες τις νεράιδες και τα ξωτικά με τα δημιουργήματα της φύσης και της ψυχής μας. Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την πέτρα μνημείο, να τηνζωντανεύουμε και να της δίνουμε την ίδια την ψυχή μας. Μόνο εμείς μπορούμε να δούμε με τα μάτια της ψυχής έναν κόσμο διαφορετικό, αόρατο στους πολλούς,φτιαγμένο για τους λίγους. Μόνο εμείς μπορούμε να ταξιδεύουμε ως Οδυσσεύς στα πέρατα του κόσμου, δεμένοι στο κατάρτι της Πίστης, ώσπου να βρούμε τη δική μας Ιθάκη. Μια Ιθάκη που δεν είναι από χώμα και λάσπη πλασμένη, αλλά από το Αίμα μας και από τα κομμάτια της ψυχής μας. Ο προορισμός μας είναι η ανακάλυψη του Μεγαλείου της ψυχής και του πνεύματός μας. Ο πιο σκληρός αγώνας δίδεται- δόθηκεμέσα στα "σα εκ των σων" και κερδήθηκε.
Επομένως όσο κι αν προσπαθήσουν άβουλα κι ανόητα όντα να μας πανικοβάλλουν και να ανατρέψουν την πορεία μας, πάντα θα είναι λίγοι. Όχι γιατί δεν έχουν την υλική δύναμη να το κάνουν, αλλά γιατί τους λείπει η ηθική δύναμη. Κάθε τους πράξη, κάθε τους σκέψη συγκρούεται στιςκρυστάλλινες ιδέες μας και στο Μεγαλείο των ψυχών μας. Μπροστά στον τελευταίο Εθνικιστή ο μεγαλύτερος Μπολσεβίκος Αστός, να θυμάστε, είναι λίγος, πολύ λίγος.Τόσο λίγος που φθάνει σε σημείο να μειώνεται το μεγαλείο της Νίκης μας.
Εμείς οι Απόγονοι των φαλαγγιτών του Μ.Αλεξάνδρου θυσιάσαμε νιάτα και ζωή για τις ζωές και τις ψυχές μας. Και να’ χαμεάλλες δέκα ζωές πάλι το ίδιο θα κάναμε με την υπερηφάνεια του Αετού στο βλέμμα,κάθε πρωί θα σηκώνουμε το χέρι να χαιρετούμε τον Ήλιο- το φως, όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εμείς οι Έλληνες, έτοιμοι για ακόμη μια φορά να ξεχυθούμε στα πέρατα της Οικουμένης, στο όνομα του πολιτισμού, της τέχνης για το Μεγαλείο της φυλής. Μόνο για μια ΙΔΕΑ.
Σε αυτόν τον κόσμο δεν χρειαζόμαστε τίποτα,μόνο την ΙΔΕΑ και έναν Αρχηγό. Αρκούν. Όλα τα άλλα περιττά και φαύλα. Αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι του κόσμου μας ή καλύτερα όλος ο κόσμος μας, με όλη την απλότητά του. Ο κόσμος μας έρχεται από το παρελθόν, ζει στο παρόν και μας οδηγεί στο μέλλον. Κι αν τυφλά ανθρωπάκια δεν μπορούν να τον δουν, καλύτερα για εμάς. Ας ζήσουμε στην πραγματικότητα τη δική μας, εκεί που μπερδεύεται το Μυθικό και το Αληθινό, η Αλήθεια και το Ψέμα, η Ζωή και ο Θάνατος. Ας είναι όλη η ζωή μας μια γέννα , ο γλυκός πόνος της δημιουργίας, η κούραση του πολεμιστή,το τραγούδι της Αγάπης, το δάκρυ του αποχαιρετισμού, η πίστη του μυημένου και του μύστη και τότε θα’ χουμε κερδίσει όχι τη ζωή, αλλά όλο το σύμπαν.
Ας αφήσουμε τα ανθρωπάκια στην κενότητα τους κι ας ανηφορίσουμε το κακοτράχαλο δρόμο της ΙΔΕΑΣ και είθε να μας οπλίσουν οι Θεοί με ΠΙΣΤΗ και ΔΥΝΑΜΗ να τιμήσουμε το ΑΙΜΑ που κυλάει στις φλέβες μας.
ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝΑΓΩΝ.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟΣΝΙΚΟΛΑΟΣ
