ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Τελικά το μόνο που μας έλειπε σε όλη αυτή την τραγικά κρίσιμη και απρόβλεπτη κατάσταση, ήταν τα οδυνηρά λογοπαίγνια, μεταξύ του προέδρου της Κομισιόν κυρίου Γιούνκερ και του νέου πρωθυπουργού.
Όπως αναφέρει ο πρώτος κατά την συνομιλία που είχαν την επομένη των εκλογών, «Μου είπε ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του κίνδυνο, αλλά πρόκληση για την Ευρώπη. Αυτό το οποίο του απάντησα είναι ότι η Ευρώπη δεν είναι κίνδυνος για την Ελλάδα, αλλά πρόκληση». Κρίνετε λοιπόν όχι μόνο το σχόλιο του κυρίου Τσίπρα, οποίος απ’ ότι δείχνουν οι καταστάσεις, ακόμη και ως πρωθυπουργός, αρέσκεται σε υπερφίαλα και πομπώδη σχόλια, αλλά και την απάντηση του κυρίου Γιούνκερ, ο οποίος απλά και μόνο μιμείται την διαλεκτική του.
Με άλλα λόγια και οι δύο παίζουν «τις κουμπάρες» στην πλάτη ενός Λαού που εδώ και πέντε έτη υποφέρει και καθημερινά εξαθλιώνεται όλο και περισσότερο.
Επίσης ο κύριος Γιούνκερ επανέλαβε αυτά που ήδη έχουν επισημάνει η καγκελάριος της Γερμανίας κυρία Μέρκελ, καθώς και ο κραυγαλέα ανθέλληνας κύριος Σόιμπλε. Δηλαδή δεν τίθεται ζήτημα κουρέματος χρέους και η Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της προς την Ευρώπη.
Όπως λοιπόν διαφαίνεται, η κατάσταση της Χώρας ταχέως εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο. Η κατακρήμνιση του ΧΑΑ, η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Χώρας μας, η εκτόξευση απόδοσης των κρατικών ομολόγων, δεν προδικάζουν κάτι ενθαρρυντικό.
Στον αντίποδα παραμένουν οι δηλώσεις του νέου υπουργού κυρίου Βαρουφάκη, ότι όσοι αναμένουν σύγκρουση με την ευρωζώνη θα διαψευσθούν, καθώς και του κυρίου Δραγασάκη, ότι θα διαπραγματευθούμε με σύνεση και όχι με «τσαμπουκάδες».
Ειλικρινά σκεφτόμαστε πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αφού τα πάντα δείχνουν ότι η κυβέρνηση επιμένει στο κούρεμα του χρέους και στην μη τήρηση των δυσβάστακτων δημοσιονομικών μέτρων, κάτι στο οποίο οι ευρωπαίοι είναι αδιαπραγμάτευτοι.
Επίσης η κατάθεση λουλουδιών από τον κύριο Τσίπρα, στο μνήμα των 200 εκτελεσθέντων από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, μία από τις πρώτες εκδηλώσεις του ως πρωθυπουργός, σαφώς συμβολικού χαρακτήρα, ίσως ν’ αποτελεί ένα μήνυμα προς την Γερμανική κυβέρνηση και την ασφυκτική κηδεμονία της επί της Ευρώπης.
Τι μέλλει λοιπόν γενέσθαι;
Ρήξη ή συναίνεση; Όπως εξελίσσεται η κατάσταση με τις δηλώσεις εκατέρωθεν, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Μια κατάσταση η οποία στηρίζεται πάνω στις ελπίδες και στις προσδοκίες του Λαού, βάσει των προεκλογικών υποσχέσεων και δεσμεύσεων
Τι πιστεύουμε;
Κατ αρχάς θεωρούμε δεδομένο, ότι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέραν από κάποιους θερμοκέφαλους και επιπόλαιους που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν ταξικό πόλεμο σε επίπεδο πολιτικής, εντελώς απροετοίμαστοι, χωρίς προγραμματισμό και στρατηγική, χωρίς ρυθμίσεις ασφαλείας και εναλλακτικές λύσεις, υπάρχουν και πάρα πολλοί, οι οποίοι εντάχθηκαν στο κόμμα από άλλους πιο κεντρώους χώρους καθαρά για λόγους ιδιοτέλειας και καιροσκοπισμού. Απλά την κατάλληλη στιγμή έκαναν την πολιτική τους μεταγραφή και τους βγήκε σε καλό αναλαμβάνοντας τώρα υπουργεία και ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα.
Αυτοί λοιπόν δεν πρόκειται να έρθουν σε ανοικτή σύγκρουση με την Ευρώπη, δεν θα διακινδυνεύσουν σε καμία περίπτωση να είναι υπουργοί μιας Χώρας που στερείται ρευστότητας, που το μέλλον της είναι απελπιστικά δυσοίωνο και η κοινωνία ομοιάζει με κλειστό καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο αφελείς να υποστούν την εκτόνωση της πεντάχρονης συσσωρευμένης Λαϊκής οργής. Τι θα κάνουν;
Ότι πιο απλό. Υπαναχωρήσεις και συμβατικότητα, επιτυγχάνοντας κάποιες παραχωρήσεις σε κλίμα μίας δήθεν συναίνεσης, διότι και οι ευρωπαίοι δεν θέλουν να τραβήξουν τα πράγματα στα άκρα και με αυτές τις παραχωρήσεις για αρχή, θα επιστρέψουν θριαμβολογώντας, ανανεώνοντας την ελπίδα προσμονής των Ελλήνων για κάποιο χρονικό διάστημα.
Άλλωστε ήδη το έχει πει ο κύριος Γιούνκερ, ότι κάποιες τροποποιήσεις μπορούν να γίνουν, αλλά οι υποχρεώσεις στο σύνολό τους παραμένουν.
Τέλος πάντων για να μην γινόμαστε Κασσάνδρες πολύ σύντομα θα γνωρίζουμε πώς πρόκειται να διαμορφωθεί το μέλλον της Χώρας και του Λαού.
ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
