Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"
Τον παλιό καιρό, όταν οι στρατηγοί και οι συνταγματάρχες, μπαρουτοκαπνισμένοι και με συναίσθηση της αξίας της ζωής, έφθαναν στο απροχώρητο με τα τερτίπια των πολιτικάντηδων, έπιαναν τα όπλα κι έκαναν πραξικοπήματα. Κάποια πετύχαιναν και κάποια όχι. Κάποιοι σκοτώνονταν και κάποιοι πήγαιναν φυλακή. Κάποια κινήματα έγιναν αποδεκτά από αυτούς που έγραψαν την Ιστορία ως «δημοκρατικά» και άλλα καταχωρήθηκαν ως το απόλυτο ιστορικό κακό.
Δεν είμαι οπαδός των «άνωθεν» επιβολών. Δεν μου αρέσει να μου υπαγορεύουν τι θα σκεφτώ και τι θα πω. Ιδιαίτερα όταν επιχειρείται όχι από δικτατορίες αλλά από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Δεν γίνεται όμως να μην παρατηρήσεις την μετάλλαξη του ελληνικού στρατεύματος και να γελάσεις με τις υστερίες περί επικείμενου λοχία που θα σώσει την Ελλάδα. Σήμερα, οι στρατιωτικοί που ανεβαίνουν τις ανώτατες βαθμίδες της ιεραρχίας, συνδικαλίζονται πότε με το ΠΑΣΟΚ, πότε με την ΝΔ, εσχάτως και με τον ΣΥΡΙΖΑ, και περιμένουν υπομονετικά την αποστρατεία τους. Και τότε, επιδίδονται στην συγγραφή βαρυσήμαντων και ογκωδέστατων πονημάτων όπου αναπτύσσουν τις θεωρίες τους για το πώς θα σωθεί η χώρα. Ακόμα και η ηττοπαθής ονομασία του υπουργείου των στρατιωτικών σε υπουργείο άμυνας, δίνει τον τόνο στην πολιτεία των ενόπλων δυνάμεων.
Οι διεθνείς τοκογλύφοι ζητούν πια όχι απλά περικοπές δαπανών από τις ήδη στεγνές από καύσιμα και ανταλλακτικά Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά μείωση του επαγγελματικού στρατού κατά 40%. Μα ούτε κι αυτό είναι ικανό να ξυπνήσει τα αντανακλαστικά τους. Ούτε βεβαίως οι παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου, η εξαθλίωση του λαού, ακόμη και των οικογενειών τους. Και αν οι εν ενεργεία δεν μπορούν να μιλήσουν, ούτε οι απόστρατοι μπορούν; Πού είναι οι παραστάσεις των μεν στους ομολόγους τους; Πού είναι οι διαδηλώσεις των δε; Κι αν αυτοί, οι σκληραγωγημένοι έστω και σε ασκήσεις, σε καταδιώξεις, σε καθημερινές αντιπαραθέσεις με τον τούρκο, δεν διαθέτουν τα αντανακλαστικά να αντισταθούν στον οδοστρωτήρα, τότε τι να κάνει ο ελληνικός λαός, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που κινδυνεύουν με απόλυση, οι μικροεπαγγελματίες, οι άνεργοι;
Ποιος θα υπερασπιστεί τους Έλληνες; Ο Σαμαράς και ο Βορίδης που εύχονται να αποτύχει ο Τσίπρας «για να δικαιωθούν» πάνω από το πτώμα της Πατρίδας; Ο κρατικοδίαιτος υπάλληλος των μεγκάλων συμφερόντων που τρίβει τα χέρια του περιμένοντας την υπουργοποποίησή του; Η μήπως το ακίνδυνο για το Σύστημα, απολίθωμα του σταλινισμού; Ας μην ανησυχούν λοιπόν οι «δημοκρατικοί πολίτες».
Κίνημα δεν γίνεται. Και αν γίνει θα το έχουν ενορχηστρώσει παράκεντρα εξουσίας που περιμένουν την στιγμή που θα επιβάλλουν και με τα όπλα την εξουσία τους. Μια είναι η επιλογή των Ελλήνων που σκέφτονται ακόμη, που θέλουν ακόμη να αντισταθούν. Ο δρόμος του Εθνικισμού.
Ας μην περιμένουμε από τους άλλους. Ας τον διαμορφώσουμε μαζί.
